Χωρίς έρωτα η ζωή είναι ένα λάθος

Ο Manuel Vilas έχοντας καθιερωθεί από το αυτοβιογραφικό του best seller Ορδέσα αφηγείται στο αναγνωστικό κοινό την ερωτική ιστορία του Σαλβαδόρ, ενός συνταξιούχου καθηγητή, με την Μονσεράτ. 

 

Η ιστορία εκτυλίσσεται την περίοδο της πανδημίας. Ο Σαλβαδόρ αποφασίζει να απομονωθεί σε μια εξοχική κατοικία στο δάσος. Μαζί του έχει πάρει μονάχα τα απαραίτητα και δυο βιβλία που θα τον συντροφεύουν το διάστημα της παραμονής του εκεί, τη Βίβλο και τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες, καθώς μ’ αυτά θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το τέλος του κόσμου, κυρίως όμως είναι βιβλία που μπορούν να συνοψίζουν άλλα βιβλία. Στη Σατοπένια, υπήρχε ένα μοναδικό μαγαζί που θα μπορούσε κάποιος να αγοράσει τα απαραίτητα. Εκεί ο ήρωας του Vilas θα ερωτευτεί την Μονσεράτ, που θα ονομάσει Αλτισιδώρα επηρεασμένος από τον Θερβάντες, μια γυναίκα που διανύει τη δεκαετία των σαράντα, χωρισμένη, μακριά από το γιο της και με αρκετά οικογενειακά προβλήματα.

Ο Manuel Vilas γεννά την ερωτική ιστορία του ζευγαριού κατά την περίοδο της πανδημίας, μια περίοδο που έρχονται στην επιφάνεια φόβοι και προβληματισμοί για την ανάγκη έρωτα, την αξία του χρήματος, την πτώση των εθνικών ταυτοτήτων, την επικράτηση μιας ισχυρής γλώσσας, τη θρησκεία, την πολιτική, τη μνήμη. Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί εκφράζονται μέσω των αφοριστικών λόγων του Σαλβαδόρ.

 

Τα φιλιά είναι ένα μυθιστόρημα ερωτικό, τρυφερό, μελαγχολικό. Η εξαιρετική μετάφραση της Ναννάς Παπανικολάου μεταφέρει στο έπακρο το ύφος του συγγραφέα διατηρώντας τον άμεσο, λιτό και ζωντανό λόγο του Vilas. 

Διότι αν δεν υπήρχε κεραυνοβολημένος έρωτας, η ζωή δεν θα είχε νόημα. Η ζωή δεν έχει φερθεί καλά σ’ όσους δεν έχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά. Κεραυνοβολημένος έρωτας, χωρίς στιγμή δισταγμού. Αυτόν τον έρωτα σκεφτόμουν, έναν έρωτα εκρηκτικό. Θα έπρεπε να είναι δημοκρατικό δικαίωμα. Μια πολιτική κατάκτηση. Θα ήθελα αυτή τη στιγμή να μνημονεύσω όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν τον έχουν νιώσει μέχρι το μεδούλι.

Είναι αδικία. 

Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι ο τρόπος με τον οποίο η ίδια η ζωή ωθεί τους φτωχούς και τους άθλιους στην εξουσία, στην πληρότητα, στο μεγαλείο, στη δόξα, στην οργή, στην τόλμη, στο πάθος, στο να γίνουν κυρίαρχοι του κόσμου και της Ιστορίας.