Το album αυτό ήταν το 5ο στούντιο για το συγκρότημα και κατά κάποιο τρόπο συνέχεια του Tommy παράλληλα ήταν και το πρώτο studio-album που έβαζε τους Who σε μια νέα δεκαετία, άλλωστε ο Townshend το εμπνεύσθηκε σαν ιστορία επιστημονικής φαντασίας με τον τίτλο Lifehouse και ήταν αποτέλεσμα μιας νευρικής κρίσης που είχε εκείνη την περίοδο και ευτυχώς κατάφερε να την ξεπεράσει.
Ο Townshend ανακαλύπτει εδώ το synthesizer και εκμεταλλευόμενος τα φωνητικά του Daltrey δημιουργεί ένα από τα καλύτερα rock album της εποχής με δυνατό ήχο που συγκρίνεται με αυτόν που είχαν στο Live At Leeds.
Το Baba O’Riley με το καταπληκτικό πιάνο του Townshend γραμμένο προς τιμή του γκουρού Meher Baba και τον μινιμαλιστή Terry Riley, Bargain, The Song Is Over, Behind Blue Eyes, Won't Get Fooled Again που κλείνει εντυπωσιακά το άλμπουμ, τραγούδια που εναλλάσσουν τα οργισμένα συναισθήματα ενός νέου με την λύπη, το χιούμορ και την αναζήτηση του ονείρου που πάντα παραμένει απραγματοποίητο, μουσικά το άλμπουμ περιείχε όλα όσα θα ήθελε να ακούσει ο νέος της εποχής και ο προχωρημένος ήχος τους το κάνει ακόμα και σήμερα αποδεκτό.
BABA O'RILEY
THE SONG IS OVER
BEHIND BLUE EYES
WON'T GET FOOLED AGAIN
