Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος με το πικρό τέλος: Πέθανε μόνος και τον βρήκαν μέρες μετά
Ένας από τους πιο εκφραστικούς κωμικούς ηθοποιούς του Ελληνικού κινηματογράφου ήταν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1912 και πέθανε στις 17 Απριλίου του 1984 από καρδιακά προβλήματα.
Το ταλέντο του δεν περιοριζόταν μόνο στις κωμωδίες
Ήταν μία από τις πιο εμβληματικές και καθολικά αγαπημένες μορφές του πανιού. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ήταν ένας από τους σπουδαιότερους κωμικούς ηθοποιούς που έβγαλε η χώρα και από εκείνους που έμειναν αναντικατάστατοι μετά το θάνατό τους.
Πότε καλοκάγαθος και στοργικός πατέρας, πότε γεροντοπαλίκαρο, πότε στρυφνός και απόμακρος, όποιο ρόλο και αν έπαιξε, κατάφερνε να κλέβει την παράσταση ακόμη και αν κρατούσε τον δεύτερο ρόλο. Πάντα τον αγαπούσε το κοινό. Ενδεχομένως, η μόνη φορά που το κοινό έμεινε μουδιασμένο και αμήχανο από ρόλο του, ήταν στη «Λόλα» όπου έπαιξε με μοναδικό και πειστικό τρόπο τον αδίστακτο άνθρωπο της νύχτας, «Στέλιο». Αυτή ήταν και η φορά που το κοινό υποκλίθηκε στο ανυπέρβλητο ταλέντο του που δεν περιοριζόταν μόνο στις κωμωδίες. Άλλο αν συνδέθηκε με το είδος αυτό, το οποίο υπηρέτησε πιστά γράφοντας ιστορία με χρυσά γράμματα.
Δεν του άρεσε η δημοσιότητα
Για τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Πρόκειται για μία μεγάλη αντίθεση, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο σπουδαίος αυτός ηθοποιός, ήταν στην πραγματικότητα ο πιο «κρυψίνους» και διακριτικός σε ο, τι αφορούσε την προσωπική του ζωή. Του «Νιόνιου», δεν του άρεσε η δημοσιότητα, απεχθανόταν τους προβολείς, όταν αυτοί δεν ήταν ενός κινηματογραφικού στούντιο.
Η καθημερινότητα του περιλάμβανε γυρίσματα και θεατρικές παραστάσεις και ο χρόνος που του απέμενε, ήταν οι προσωπικές του στιγμές, τις οποίες φρόντιζε να προστατεύει με τρόπο ιερό. Δεν ήταν από τους ανθρώπους που καυχιόταν για τις γνωριμίες του (ήταν καλός φίλος με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή αλλά ποτέ δε διέτεινε την προσωπική σχέση που είχαν) μα ούτε και για τις κατακτήσεις του. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είχε πολλές κατακτήσεις στο γυναικείο φύλο, τις οποίες συνήθιζε να σχολιάζει με το χιούμορ που τον διέκρινε.
«Τη βλέπεις αυτή τη καράφλα; Κάθε μία τρίχα είναι και μία ικανοποιημένη γυναίκα»
Ο αγαπημένος ηθοποιός υπήρξε μεγάλος γυναικοκατακτητής. Είχε αδυναμία στο γυναικείο φύλο, λάτρευε και σεβόταν βαθιά τις γυναίκες. Γι’ αυτό και ήταν πάντα διακριτικός και προσπαθούσε να κρύβει τις σχέσεις του, ώστε να μην εκθέτει τις συντρόφους του. Ακόμα και όταν έβγαινε έξω μαζί τους, προσπαθούσε να πηγαίνει σε μέρη που δεν ήταν πολυσύχναστα. Οι φίλοι του, που γνώριζαν την επιθυμία του να κρατάει την προσωπική του ζωή μακριά από τη δημοσιότητα, ακόμα και όταν τον συναντούσαν με κάποια κοπέλα, προσποιούνταν ότι δεν τον είχαν δει για να μην τον φέρουν σε δύσκολη θέση.
Λένε ότι η αδυναμία που είχε στις «μικρούλες» ήταν παροιμιώδης στο ελληνικό θέατρο. Αν και ο ίδιος για να μη δημιουργούνται προβλήματα και απρόοπτα, τις αποκαλούσε «ανιψιές» του. Πάντοτε χαμηλών τόνων και θέλοντας να αποφεύγει τα σχόλια γύρω από την ερωτική του ζωή, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του: «Ούτε ωραίος είμαι ούτε τον γόη κάνω και δεν σέρνονται οι γυναίκες πίσω μου. Εξάλλου δεν είναι σωστό να κάθεται κανείς και να αραδιάζει κατακτήσεις».
Σε παλαιότερη συνέντευξή του, ο ανιψιός του ηθοποιού Τάκης Βλαστός είχε αποκαλύψει και το αστείο που συνήθιζε να κάνει ο Παπαγιαννόπουλος για τις κατακτήσεις του. «Την βλέπεις αυτή την καράφλα; Πόσες τρίχες λείπουν; Κάθε μια τρίχα είναι και μια ικανοποιημένη γυναίκα»
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας για την Άννα Καλουτά
Για τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του, μόνο οι πολύ δικοί του άνθρωποι γνώριζαν. Ήταν τόσο προστατευτικός ο ηθοποιός που ποτέ δε διέρρευσε το όνομα ή η ιστορία κάποιου έρωτά του. Ο μόνος που έγινε γνωστός, ήταν εκείνος για την Άννα Καλουτά. Η γοητευτική ηθοποιός της ελληνικής επιθεώρησης είχε τραβήξει το ενδιαφέρον του Παπαγιαννόπουλου, στο πρόσωπο της οποίας βρήκε τον έρωτα. Ένας έρωτας, όμως, που έμεινε ανεκπλήρωτος, αφού η Καλουτά διατηρούσε σχέση με τον συνάδελφό του και συμπολεμιστή του στο Αλβανικό Μέτωπο, Λάμπρο Κωνσταντάρα. Και μόνο ότι μοιράστηκαν μαζί την εμπειρία να πολεμήσουν για την Πατρίδα στο Έπος του ’40, ήταν για το «Νιόνιο» λόγος τιμής για να «θάψει» τα όποια συναισθήματά του για την Άννα Καλουτά.
«Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα θα με ανεχτεί;»
Για τον ηθοποιό Διονύση Παπαγιαννόπουλο έχει κανείς να θυμάται πολλές και χαρακτηριστικές σκηνές της πολύχρονης πορείας του στον κινηματογράφο. Από τις πιο χαρακτηριστικές είναι σίγουρα τα μοναδικά χασμουρητά που έριχνε, η ώρα που πήγαινε για ύπνο, ο τρόπος που ξάπλωνε στο κρεβάτι και το ροχαλητό του. Και όπως φαίνεται, μάλλον σε αυτό δανειζόταν στοιχεία από την κανονική του ζωή. Ενδεικτική είναι η απάντηση που έδινε σε όσους επέμεναν να τον ρωτάνε γιατί δεν παντρεύτηκε. Γιατί μπορεί η ερώτηση να ήταν αδιάκριτη, όμως, ο ίδιος φρόντιζε να την αντιμετωπίζει με χιούμορ. «Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα θα με ανεχτεί;». Και κάπου εκεί η κουβέντα σταματούσε. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ήθελε, λένε, να παντρευτεί, όμως, ο γάμος δεν ήρθε ποτέ. Αν ήταν επιλογή του, αν έφταιγε το… ροχαλητό ή υπήρχε πίσω από την απόφασή του να μείνει μόνος στη ζωή άλλος λόγος, το γνώριζε μόνο ο ίδιος. Και οι πολύ δικοί του άνθρωποι.
Το τέλος του
Ο «κυρ Γιώργης» για τον πολύ κόσμο, ο «Νιόνιος» για τους κοντινούς του ανθρώπους, βρέθηκε νεκρός στις 17 Απριλίου, την Μεγάλη Τρίτη του 1984, στο διαμέρισμα του, ένα δυάρι δευτέρου ορόφου, σε πολυκατοικία στη συμβολή των οδών Σούτσου και Αλεξάνδρας 63, στην στάση «Σόνια», στην Αθήνα. Ήταν νεκρός τρεις μέρες και το πτώμα του βρέθηκε από την οικιακή του βοηθό. Υπέφερε από καρδιακά προβλήματα τα οποία παραμελούσε. Βρέθηκε πεσμένος ανάσκελα στο χαλί με τα χέρια του ανοικτά και φορούσε ρόμπα, μπλε πιτζάμες και σκούρες κάλτσες, όπως αποτυπώθηκε σε φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής. Ο αιφνίδιος θάνατος του, δεν του επέτρεψε να συντάξει διαθήκη, γεγονός που οδήγησε σε δικαστικές διαμάχες τα παιδιά των αδελφών του, που ήταν νόμιμοι κληρονόμοι του.
Με πληροφορίες από enimerotiko
