ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 1965!
Όταν ο Έκτος Στόλος έφερε το Ροκ!
Ψάχνοντας στα αρχεία (που δεν είναι και σημαντικά, για να λέμε την αλήθεια), προκύπτει ότι ως το πρώτο, γνωστό "ποπ" συγκρότημα Ελλάδα, αναφέρονται οι "Adam's boys", που πήραν το όνομά τους από τον μπασίστα Νίκο Αδάμα. Μαζί τους έπαιζε και ο αείμνηστος ντράμερ (και ωραιότατος τραγουδιστής) Βασίλης Τζαβάρας.
Το γκρουπ φέρεται να σχηματίστηκε το 1959 και στα μέσα της δεκαετίας του 60 μετονομάζονται σε "Playboys" και κάνουν μεγάλη επιτυχία.
Αρχικά με το "Deep in the heart of Athens" με τραγουδιστή τον Δάκη και αργότερα με το "Έτσι είναι η ζωή" του αξέχαστου Μάικ Ροζάκη, που άφησε τους "Charms" και τραγουδούσε μαζί τους, πριν γίνει μαέστρος στην Λυρική Σκηνή και αργότερα διευθυντής του Α΄ Προγράμματος της ΕΡΤ επί Μάνου Χατζιδάκι.
Οι Aδάμας και Τζαβάρας είχαν φτιάξει αρχικά το "ντουέτο Τζαβαδαμα" και στην συνέχεια έφτιαξαν το γκρουπ. Με τους "Playboys" τραγούδησε για κάποιο καιρό και η Κούκα .
Ως γραμμή εκκίνησης για την εισαγωγή του ροκ στην ελληνική νεανική πραγματικότητα, μπορούμε να δεχθούμε την ταινία. "Η Ζούγκλα του μαυροπίνακα" . Την αμερικάνικη ταινία, σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Μπρουκς με τους Γκλεν Φορντ, Σίντνεϊ Πουατιέ, Βικ Μόρροου, Αν Φράνσις, που προβάλλεται το φθινόπωρο του 1956.
Εκείνο τον καιρό, εμφανίζεται στο Ζάππειο η μπάντα του πλοίου του 6ου Στόλου "Coral Sea".
Οι ναύτες-μουσικοί παίζουν "In the mood" παίζουν swing αλλά ξαφνικά παίζουν το "Rock around the clock"!
Kάποια ζευγάρια, που έχουν μάθει -άγνωστο πώς- και χορεύουν τον "νέο χορό" τρελαίνουν τον κόσμο!
Θυμάμαι, καλοκαίρι, αρχές του ΄60, κάνω διακοπές στο Αλιβέρι, στο σπίτι του φίλου μου Τάκη Μέγκουλα, στον "Συνοικισμό της ΔΕΗ". Ο Τάκης παίζει ήδη παίζει κιθάρα. Εκεί, καλοκαιριάτικα, με τη ζέστη "ντάλα", ανακαλύπτω κάποιες παρτιτούρες του πατέρα του και προσπαθώ να παίξω στο πιάνο το " Rock around the clock ". Σε παρτιτούρα μεν, αλλά με ελληνικό στίχο. "Ένα-δυο-τρια ροκ/ τέσσερις-πέντε- έξι ο' κλόκ"!
• Σε ελάχιστο χρόνο, το ροκ έχει κερδίσει τον νεαρόκοσμο και μεγάλες ορχήστρες παίζουν κομμάτια από το ροκ ρεπερτόριο. Ο Κώστας Κλάβας, ο μεγάλος συνθέτης της ελληνικής μουσικής, κάνει την αρχή, γράφοντας "ροκ" για την ταινία "Aυτό το κάτι άλλο" σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου και σενάριο Γιώργου Λαζαρίδη και ακολουθούν πολλοί. Θαυμάστε το καστ της ταινίας: Άννα Φόνσου , Λάμπρος Κωνσταντάρας , Γιώργος Πάντζας, Βαγγέλης Σειληνός , Βιβέττα Τσιούνη , Γιώργος Κωνσταντίνου, Τζόλυ Γαρμπή , Μάρθα Καραγιάννη , Κώστας Μπάκας, Κατερίνα Γιουλάκη ,Ερρίκος Κονταρίνης , Δέσποινα Νικολαΐδου , Θόδωρος Κατσαδράμης, Αλέκος Κουρής, Kώστας Φυσσούν. Νot bad, ε;
Το 1961 σχηματίζονται οι Do- re-mi, που αργότερα θα αποτελέσουν (με κάποιες αλλαγές στη σύνθεση) του σπουδαίους και πρωτοπόρους Forminx.
Οι Forminx καταγράφονται και ως το πρώτο ελληνικό ποπ γκρουπ στο σινεμά, στην ταινία του ελληνικού ροκ στην ταινία "Ο Θόδωρος και το δίκανο" το 1962.
Το είδος παίρνει γρήγορα μπροστά και το φαινόμενο της "Μπητλομανίας", που καταλαμβάνει και την Ελλάδα, γεννά πολλά νεανικά συγκροτήματα.
Από το 1963, όλα τα μικρά και μεγάλα κλαμπ της Αθήνας, φιλοξενούν συγκροτήματα του είδους. Δεν πληρώνουν όσα έδιναν στις "φτασμένες" ορχήστρες και έχουν περισσότερο κόσμο!
Με ένα "βερμούτ" ή μια πορτοκαλάδα, οι νεολαίοι κατακλύζουν τα κλαμπ και χορεύουν. Χορεύουν ασταμάτητα!
Οι "διαγωνισμοί χορού" της Αθήνας, προηγήθηκαν κατάπολύ εκείνων του "Saturday night fever"!
Forminx, Juniors, Charms, Idols, Sounds, Dragons, Riddles, Planets, Foremost, MGC,, είναι μερικά από τα γκρουπ που παίζουν στα κλαπμ στην Κυψέλη, στο Πεδίον του Άρεως, στην Φωκίωνος Νέγρη,την Πλατεία Βικτωρίας, την πλατεία Αμερικής, στο Φάληρο, τον Πεiραιά, την Γλυφάδα...
Το "Ευαγγέλιο" της εποχής κυκλοφορεί το 1964. Εκδότης ο Θανάσης Τσόγκας και ψυχή του ο Νίκος Μαστοράκης. Είναι το περιοδικό "Μοντέρνοι ρυθμοί", με συνεργάτες την Κάρολ, τον Θόδωρο Σαραντή, τον Γιάννη Πετρίδη, τον Χρίστο Λεβέντη, την Τζένη Μαστοράκη, τον Γιώργο Κατατζαφέρη.
Είναι το περιοδικό που καθιέρωσε τα ...γκρίκλις αλλά με ελληνικούς χαρακτήρες!
Ιδού ένα παράδειγμα: "Ο, Κάρολ, άιμ εμπάουτ ε φουλ" ή "Γιου μπέτερ καμ χομ Σπίντι Γκονζάλεζ".
Έτσι μάθαινες τους στίχους, ασχέτως του αν δεν καταλάβαινες τί έλεγες!
Είναι βέβαιο ότι στους "Μοντέρνους Ρυθμούς" χρωστούν πολλά τα "Ινστιτούτα αγγλικών", που από τότε ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια!
Δημήτρης Καπράνος
