Η Φίνος Φιλμ θυμάται τον Κώστα Καζάκο, έναν από τους «μεγάλους» της γενιάς του
Ανήσυχο πνεύμα, με βαθιά καλλιέργεια και πληθωρική προσωπικότητα, ο Κώστας Καζάκος ήταν ένας από τους «μεγάλους» της γενιάς του. Ηθοποιός, δάσκαλος, σκηνοθέτης, μεταφραστής, πατέρας και παππούς, δεν έκανε εκπτώσεις στην αλήθεια της τέχνης του, δηλώνοντας πιστά «παρών» μέχρι το τέλος.
Γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας, με καταγωγή από το χωριό Καρυές Τριφυλίας. Στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγός, αλλά η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο. Του ζητούσαν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή στη σχολή.
Έτσι, άλλαξε σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).
Παντρεύτηκε πρώτη φορά το 1962, με την εικαστικό Νερίνα Λυμπεροπούλου, αδερφή της ηθοποιού Μάγιας Λυμπεροπούλου. Από το 1968 μέχρι το 1992 υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε τον γιο τους, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο. Από το 1997 έως το θάνατό του ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια, με την οποία είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά.
Πέθανε στις 13 Σεπτεμβρίου του 2022, σε ηλικία 87 ετών στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός αντιμετωπίζοντας αναπνευστικά προβλήματα.Ο Καζάκος αποφάσισε να προσφέρει μετά τον θάνατό του, το σώμα του στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ για την εκπαίδευση των φοιτητών.
Τον θυμόμαστε μέσα από στιγμές του στις ταινίες «Η Λεωφόρος του Μίσους», «Κοντσέρτο για Πολυβόλα», «Πεθαίνω Κάθε Ξημέρωμα», «Εν Ονόματι του Νόμου» και «Οι Σφαίρες δεν Γυρίζουν Πίσω».
