Από την ταινία του 1957, «Οι δυο μάγκες του Πειραιά» (Αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα), με τον Νίκο Φέρμα και τον περίφημο Κοκοβιό (Πέτρος Γιαννακός). Στο πάλκο "κεντάει" σαν 1ο μπουζούκι ο Γιώργος Τσιμπίδης μαζί με το Λαϊκό συγκρότημα του σύνθετη Μπάμπη Μπακάλη, (ο Στεφανάκης Σπιτάμπελος παίζει το μπάντζο μπουζούκι!) σε δυο τραγούδια του: "Η Κύπρος είναι Ελληνική" (ηχογραφήθηκε σε δίσκο το 1965 με Καζαντζίδη, με διαφορετικούς στίχους!) και το "Δεν εχω πλούτη να σου χαρίσω" (είχε ηχογραφηθεί το 1953 με Θανάση Ευγενικό και Ευαγγελία Μαρκοπούλου). Και τα δυο σε μουσική & στίχους Μπ.Μπακάλη & Κ.Βιρβου, τα ερμηνεύει η μικρή Γιώτα Λύδια!. Στο κοντινό πλάνο με τον Τσιμπίδη, έχουν αλλάξει μπουζούκι με τον Θόδωρο Πολυκανδριωτη; ή μήπως είναι ο (στιχουργός) Δημητρης Γκουτης;, του έχει δώσει του "Καλμόλ"!.
Το 1957 ο ηθοποιός Πέτρος Γιαννακός συνεχίζοντας τις περιπέτειες του πετυχημένου φανταστικού του αγαθού ήρωα, του θρυλικού Κοκοβιού, γυρίζει την ταινία με τίτλο «Αλλού το όνειρο και αλλού το θαύμα» που σκηνοθετεί ο ίδιος ο Γιαννακός σε δικό του σενάριο. Είχε προηγηθεί η ταινία «Ο Κοκοβιός πρωτευουσιάνος» το 1953.
Ο τίτλος της ταινίας που παραπέμπει στη γνωστή παροιμία θα αλλάξει και η ταινία θα κάνει την επανεμφάνισή της στις κινηματογραφικές αίθουσες με τον τίτλο «Οι δύο μάγγες του Πειραιά!» (γραφή όπως εμφανίζεται στην ταινία).
Ο συμπρωταγωνιστής Νίκος Φέρμας, αποδίδει το χαρακτήρα του μάγκα του λιμανιού όσο κανένας άλλος. Αν και αρχικά η ταινία γυρίστηκε ως συνέχεια των περιπετειών του Κοκοβιού, εξελίχθηκε σε παρουσίαση του «ρεμπέτικου» τρόπου ζωής των ανθρώπων του περιθωρίου, υπό την έννοια των ανθρώπων δηλαδή που ρεμβάζουν, που τριγυρνάνε δώθε κείθε αμέριμνοι για το μέλλον τους, χωρίς να εργάζονται ή να αναζητούν εργασία, επιδιδόμενοι σε διάφορες μικροκλοπές και μικροαπάτες.
Το μεγαλύτερο μέρος όμως της ταινίας είναι γυρισμένο στα στενά της Υδραίικης συνοικίας. Μαυροκορδάτου, Ιάσονος και γύρω δρόμους, αλλά και στην περιοχή του Χατζηκυριάκειου πάνω από την ακτή του Ξαβέρη. Σε όλα τα ανηφορικά στενά πάνω από του Ξαβέρη κυριαρχούν οι βράχοι και οι δρόμοι μοιάζουν περισσότερο με κακοτράχαλα μονοπάτια κάποιας ορεινής κωμόπολης.
Από κείμενο του Στέφανου Μίλεση από την σελίδα Pireorama
