Έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της σε κινηματογραφικές ταινίες του παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου. Από το 1960, που έκανε ντεμπούτο στον κινηματογράφο, μέχρι το 1972, έλαβε μέρος σε συνολικά 23 ταινίες. Σε πολλές από αυτές είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, κυρίως όταν ο ρόλος της απαιτούσε και χορό, αφού υπήρξε χορεύτρια και είχε η ίδια την επιμέλεια των χορογραφιών της σε κάποιες ταινίες. Σπούδασε χορό, από τα έξι της χρόνια, μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη, στη Σχολή Χορού της Λουκίας Σακελλαρίου - Κωτσοπούλου, η οποία είχε φτιάξει δική της σχολή στο Ωδείο Αθηνών. Μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη και σαν παιδιά συμμετείχαν σε παραστάσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αποφοίτησαν προς τα τέλη της δεκαετίας του '50. Αποτέλεσε χορευτικό ντουέτο με τον Βαγγέλη Σειληνό, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Από το 1960 μέχρι το 1965 το εν λόγω ντουέτο (Σειληνός-Προκοπίου) συμμετείχε στα χορευτικά των περισσότερων επιθεωρησιακών θεάτρων της πρωτεύουσας. Επίσης αποτέλεσε κινηματογραφικό ζευγάρι με τον Γιώργο Πάντζα, καθώς έπαιξαν μαζί σε πέντε ταινίες.
Πρωταγωνίστησε σε κάθε είδους ταινία, σε μιούζικαλ, σε κωμωδίες και σε δράματα. Στα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας της, εμφανιζόταν μόνο σαν χορεύτρια, στο θέατρο και τον κινηματογράφο, στον οποίο είχε παρουσία σε τρεις ταινίες με χορευτικό ρόλο, συγκεκριμένα: "Το ραντεβού της Κυριακής" (1960), "Η Αθήνα τη Νύχτα" (1962) και "Προδομένη Αγάπη" (1962).
Έπειτα είχε έναν ρόλο στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου "Μικρές Αφροδίτες" (1963), μια ταινία που γνώρισε διεθνή επιτυχία, ακολούθησε "Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης" (1964), στην οποία υποδύθηκε τη Γκιουλινάρ, μια πανέμορφη ανατολίτισσα πριγκίπισσα κάποιου εμιράτου. Στη συνέχεια "Το Πρόσωπο της Ημέρας" (1965) και το "Ραντεβού στον Αέρα" (1965), όπου είχε ρόλο και ως χορεύτρια και ως ηθοποιός και έτσι γίνεται μέλος της οικογένειας της Φίνος Φιλμ. Ακολουθεί το "Και οι... 14 ήταν υπέροχοι!" (1965).
Το 1966 είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πέντε ταινίες, συγκεκριμένα: "Παράνομοι Πόθοι" (Φίνος Φιλμ), "Το Συρτάκι της Αμαρτίας", "Πέντε Χιλιάδες Ψέματα" (Φίνος Φιλμ), "Οι Κυρίες της Αυλής" (Φίνος Φιλμ, κλασική θεωρείται πλέον η σκηνή με τα νερά της χαλασμένης βρύσης, μαζί με τον Κώστα Πρέκα) και "Αγάπη που δεν σβήνει ο Χρόνος" (1966).
Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε σε ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού, στις οποίες είχαν ρόλους ο Νίκος Σταυρίδης, ο Τάσος Γιαννόπουλος, ο Φραγκίσκος Μανέλης, η Τζένη Ρουσσέα, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Αλέκος Τζανετάκος, ο Νίκος Δαδινόπουλος, ο Νίκος Ρίζος, ο Σωτήρης Μουστάκας, κ.α., συγκεκριμένα: "Ο Γαμπρός μου ο Προικοθήρας" (1967), "Μίνι Φούστα και Καράτε" (1967), "Ορκίζομαι είμαι Αθώα" (1968), "Ο Μπούφος" (1968), "Ένας Ιππότης με Τσαρούχια" (1968), "Ο Σταύρος είναι πονηρός" (1970), "Ομορφόπαιδα" (1971), "Ο Παραγιός μου ο ραλίστας" (1971), "Δάκρυα για έναν Αλήτη" (1971). Η τελευταία της ταινία (Φίνος Φιλμ) ήταν "Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσας" (1972), στην οποία υποδύθηκε μία αφελή ηθοποιό και χορεύτρια. Στην εν λόγω ταινία είχε μερικά περιττά κιλά, καθώς ήταν ήδη παντρεμένη και δύο μηνών έγκυος, ενώ υποβαλλόταν και σε ορμονοθεραπεία διότι είχε προβλήματα με την εγκυμοσύνη της. Όλα αυτά τα χρόνια εμφανιζόταν ανελλιπώς στο θέατρο. Ντεμπούτο στο θεατρικό σανίδι, έκανε ως χορεύτρια, σε ηλικία 14 ετών στο θέατρο Ολύμπια Πειραιώς ως παρτενέρ του διάσημου χορευτή της εποχής, του Δημήτρη Ιβάνωφ.
