Αλλά και όλοι οι κατά καιρούς επισκέπτες της πόλης της Θεσσαλονίκης
-Πεθύμησα τα σαγανάκια του Ανάπηρου.
-Πεθύμησα τα κυνήγια του Κρικέλα.
-Πεθύμησα το χουνκιάρ μπεγιέντι του Ολύμπος Νάουσα.
-Πεθύμησα τα σάντουιτς του Κοσμά.
-Πεθύμησα του Αδαλάκη τη δημιουργική παραξενιά.
-Πεθύμησα τη ρετσίνα στο καπηλειό του Αντώνη στην Παύλου Μελά.
-Πεθύμησα την πίσω αυλή της Κληματαριάς όταν ήταν στην Αγίας Σοφίας.
-Πεθύμησα του Στρατή την πολύβουη αίθουσα.
-Πεθύμησα του Βάγγου την κληματαριά.
-Πεθύμησα μια βραδιά στον Τζότζο.
-Πεθύμησα του Διόνυσου το στρογκανόφ.
-Πεθύμησα του Μπιρ Αλλάχ τις καραβίδες στα κάρβουνα.
-Πεθύμησα κεφτέδες και μπουζουκάκι στο Σουέζ.
-Πεθύμησα το πιτόγυρο στο Φάληρο.
-Πεθύμησα τις πατάτες κομπλέ του Τίφανις.
-Πεθύμησα τα καβούρια στη σκάλα της Περαίας.
-Πεθύμησα του Τάκη το μπιφτέκι.
-Πεθύμησα της Ψησταριάς το εξοχικό.
-Πεθύμησα του Ρογκότη τα σουτζουκάκια.
-Πεθύμησα το πεϊνιρλί του Ιορδάνη.
-Πεθύμησα τα κουλούρια του Σπυριδάκη στη Ροτόντα, τα χαράματα.
-Πεθύμησα το Ανθέων μετά από ξενύχτι.
-Πεθύμησα το λουκάνικο και τη μαύρη μπίρα στην Έκθεση.
-Πεθύμησα τον γύρο που έψηνε στα κάρβουνα ο Ξενοφώντας.
-Πεθύμησα γεύσεις και μαγαζιά της παλιάς Θεσσαλονίκης.
Όχι ότι τώρα δεν υπάρχουν σπουδαία μαγαζιά! Όχι ότι σήμερα δεν υπάρχουν υπέροχες γεύσεις!
Αλλά να, ο νους συχνά κάνει αυτά τα ταξίδια στα παλιά, αυτή τη βουτιά στις αναμνήσεις, όχι για να κάνει συγκρίσεις αλλά για να πει:
-Καλά είναι τώρα, αλλά καλά ήταν και τότε!
(Το κολάζ το έκανα με φωτογραφίες που βρήκα στο διαδύκτιο)
Από την σελίδα του
