Κάτω από το Ερέχθειο της Ακρόπολης βρίσκεται το σπήλαιο της Μυκηναϊκής Κρήνης
Κάτω από το Ερέχθειο της Ακρόπολης βρίσκεται το σπήλαιο της Μυκηναϊκής Κρήνης, που πήρε το όνομα του από την κρήνη που διαμόρφωσαν οι Μυκήνες όταν έχτιζαν τα τείχη. Προς τα κάτω υπήρχε ένα αρχαίο μυκηναϊκό πηγάδι που ανάβλυζε νερό.
Είναι γνωστή ως Μυκηναϊκή Κρήνη, πηγή της βόρειας πλαγιάς του λόφου της Ακροπόλεως των Αθηνών. Σύμφωνα με το μύθο της έριδος του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την κηδεμονία της πόλης, ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του το έδαφος στο σημείο του Ερεχθείου και αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη.
Τον μύθο αυτό επιβεβαιώνει στα «Αττικά» του ο Παυσανίας, που αναφέρει ότι κάθε φορά που φυσούσαν νότιοι άνεμοι, κάτω από το Ερέχθειο ακούγονταν παφλασμοί νερού. Η κατασκευή του συγκεκριμένου πηγαδιού χρονολογείται μεταξύ της μυκηναϊκής περιόδου και του 12ου αιώνα π.Χ.
Αποτελούσε εκ των σημαντικότερων πηγών της Μυκηναϊκής Αθήνας, ενώ η παρουσία της επέτρεψε τη χρήση της Ακροπόλεως ως οχυρού λόφου.
Σπήλαιο των Αρρηφόρων Η σχισμή προς το άνω μέρος του βράχου της Ακρόπολης
Η πηγή εντοπίστηκε εντός φυσικής σχισμής επί του βράχου της Ακροπόλεως, σε βάθος, περίπου, 40 μέτρων. Κρυφή κλίμακα οδηγούσε από την κορυφή της Ακροπόλεως προς την πηγή, με την είσοδό της να βρίσκεται βορειοδυτικά του Αρρηφορίου.
Οι Αρρηφόροι, ιέρειες της Αθηνάς Πολιάδας, ήταν δύο κορίτσια ηλικίας 7 εώς 11 ετών που προέρχονταν από επιφανείς οικογένειες της πόλης, τα καθήκοντά τους διαρκούσαν ένα έτος και τελείωνε στα μέσα του καλοκαιριού, με τα Αρρηφόρια, αφού πρώτα μετέφεραν τα ιερά τελετουργικά αντικείμενα της θεάς σκεπασμένα σε καλάθια, από τη μυστική σκάλα μέσα στη σπηλιά προς το νερό της Μυκηναϊκής πηγής.
Οι λιλιπούτιες ιέρειες κατευθύνονταν μέσα από μυστικό υπόγειο πέρασμα που ξεκινούσε πριν την πηγή προς το ιερό της Αφροδίτης και του Έρωτα, εκεί παρέδιδαν τα καλάθια και παραλάμβαναν αυτά που θα επέστρεφαν στην ιέρεια της Αθηνάς, στην επιφάνεια του ιερού βράχου. Τα μυστικά τελετουργικά αντικείμενα δεν ήταν γνωστά ούτε στις Αρρηφόρους ούτε στην ίδια την ιέρεια.
Η εορτή τέλειωνε με την αποδέσμευση των κοριτσιών από τον όρκο τους και την αντικατάστασή τους από άλλα κορίτσια. Η τελετουργία έπρεπε να γίνει αποκλειστικά κάτω από το φως του φεγγαριού, και μυστικά από τη σκάλα, αλλιώς θα έχανε τη δύναμή της.
Ως κατασκευή ήταν εν μέρει ξύλινη και εν μέρει λίθινη. Στο κάτω τμήμα της κλίμακας υπήρχε όρυγμα ή σήραγγα βάθους οκτώ μέτρων και πλάτους δύο μέτρων στο άνω τμήμα του και τεσσάρων μέτρων στο κάτω τμήμα του.
Στη θέση της αρχαίας σκάλας σήμερα έχουν τοποθετηθεί ξύλινα δοκάρια
Εντός της συγκεκριμένης φυσικής σχισμής έχουν ανευρεθεί κεραμικά αρχαιολογικά ευρήματα, η χρονολόγηση των οποίων συνέβαλε στον προσδιορισμό της ημερομηνίας κατασκευής της κρήνης.
Η σπηλιά χρησιμοποιήθηκε και ως καταφύγιο για το Μανώλη Γλέζο και το Λάκη Σάντα, κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όταν οι δύο άνδρες τη διέσχισαν, φτάνοντας στην Ακρόπολη, κατεβάζοντας τη γερμανική σημαία, ακολουθώντας την ακριβώς αντίθετη διαδρομή με εκείνη των Αρρηφόρων.
