Οι Oasis όντως υπήρξαν κάτι παραπάνω από ένα συγκρότημα για όσους είναι σήμερα 35–50 ετών· ήταν ένα σύμβολο εποχής. Ανήκουν σ’ εκείνο το μουσικό ρεύμα των 90s που έδωσε φωνή σε μια ολόκληρη γενιά: με τους αδελφούς Gallagher να ενσαρκώνουν τη βρετανική “αντισυμβατικότητα” και με ύμνους όπως “Wonderwall”, “Don’t Look Back in Anger” και “Live Forever” να γίνονται soundtrack εφηβικών και φοιτητικών χρόνων.
-
Oasis: Το συγκρότημα που μεγάλωσε τη γενιά του Walkman και των CD
Υπήρξε μια εποχή που η μουσική δεν ερχόταν με ένα κλικ. Την έψαχνες στα δισκοπωλεία, την αντέγραφες σε κασέτες, την άκουγες ξανά και ξανά μέχρι να "γράψει" μέσα σου. Για όσους σήμερα είναι 35 έως 50 ετών, ένα από τα συγκροτήματα που συνόδευσαν εκείνα τα χρόνια ήταν οι Oasis.
Οι αδελφοί Gallagher, με το αιώνιο τους μπρίο και τη χαρακτηριστική βρετανική αυθάδεια, έγιναν το σύμβολο μιας εποχής. Το Britpop δεν ήταν απλώς μουσική· ήταν στάση ζωής. Ήταν το “Don’t Look Back in Anger” που τραγουδήθηκε σε κάθε πάρτι, το “Wonderwall” που έπαιζε στις κιθάρες των φοιτητικών εστιών, το “Live Forever” που μιλούσε για μια γενιά που ήθελε να ξεχωρίσει χωρίς να χρειάζεται να απολογηθεί.
Η μουσική τους είχε αυτή τη μαγική ικανότητα να ενώνει. Δεν χρειαζόταν να είσαι Άγγλος για να καταλάβεις τι ένιωθαν. Αρκούσε να έχεις φορέσει ακουστικά Walkman σε μια διαδρομή με λεωφορείο ή να έχεις αλλάξει δίσκο στο στερεοφωνικό με προσοχή για να μη γρατζουνιστεί. Ήταν η εποχή που η μουσική είχε βάρος, φυσική παρουσία – μια στιγμή που έπιανες στα χέρια σου.
Σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει. Η μουσική είναι παντού και πουθενά. Όμως οι Oasis παραμένουν εκεί, σαν μια υπενθύμιση μιας πιο αληθινής, πιο "χειροποίητης" εποχής. Για τη γενιά του Walkman και των CD, ήταν – και θα είναι πάντα – το συγκρότημα που τους έκανε να πιστέψουν πως, για λίγα λεπτά, μπορούν κι αυτοί να “live forever”.
Οι Oasis ήταν ένα σύμβολο εποχής
Οι Oasis δεν ήταν απλώς ένα ροκ συγκρότημα. Ήταν η φωνή μιας γενιάς που μεγάλωσε στα μέσα των 90s, ανάμεσα σε κασέτες, CD και το πρώτο άρωμα ελευθερίας που έφερνε η μουσική. Οι αδελφοί Gallagher ενσάρκωναν το πνεύμα μιας εποχής που πίστευε πως η μουσική μπορεί να αλλάξει τα πάντα – ή τουλάχιστον να σε κάνει να το πιστέψεις.
Με ύμνους όπως το Wonderwall, το Don’t Look Back in Anger και το Live Forever, οι Oasis έγιναν κάτι περισσότερο από επιτυχία. Έγιναν ταυτοποίηση. Ένα soundtrack για εφηβικά δωμάτια, ταξίδια με Walkman και ατελείωτες συζητήσεις για το ποιος είναι “πραγματικός” ροκ ήρωας. Το Britpop δεν ήταν μόδα· ήταν αντίδραση, περηφάνια, αληθινό συναίσθημα.
Σήμερα, δεκαετίες μετά, τα τραγούδια τους συνεχίζουν να ακούγονται με την ίδια δύναμη. Όχι γιατί είναι απλώς καλογραμμένα, αλλά γιατί μας θυμίζουν μια εποχή που όλα φαίνονταν δυνατά. Οι Oasis ήταν – και παραμένουν – το σύμβολο μιας γενιάς που ήθελε να ζήσει για πάντα, έστω και μέσα σε ένα τραγούδι τριών λεπτών.
