Trent Reznor (Nine Inch Nails) πολύ πιο ταλαντούχος από όσο νομίζουμε

Trent Reznor (Nine Inch Nails) πολύ πιο ταλαντούχος από όσο νομίζουμε

Ο Trent Reznor είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει τεράστιες πτυχές της μουσικής, πέρα από όσα φαίνονται στην επιφάνεια.

Πολλοί τον ξέρουν απλώς ως «τον τύπο των Nine Inch Nails», αλλά στην πραγματικότητα:

• Είναι πολυοργανίστας, παραγωγός, συνθέτης και ηχολήπτης με εξαιρετικά βαθιά κατανόηση του ήχου και της τεχνολογίας.

• Δημιούργησε σχεδόν μόνος του τα περισσότερα άλμπουμ των NIN — από τη σύνθεση και την παραγωγή μέχρι τη μίξη.

• Μαζί με τον Atticus Ross έχει κάνει υπέροχα soundtrack για ταινίες όπως The Social Network, Gone Girl, Soul και The Girl with the Dragon Tattoo — με το πρώτο να τους χαρίζει Όσκαρ.

• Η αισθητική του και η τεχνολογική του προσέγγιση έχουν επηρεάσει όχι μόνο τη βιομηχανία της μουσικής, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι καλλιτέχνες αλληλεπιδρούν με το κοινό (θυμήσου τις κυκλοφορίες μέσω διαδικτύου, τα ARGs, καινοτόμα visuals κ.λπ.).

Αν το σκεφτείς, είναι ένας από τους λίγους μουσικούς που κατάφεραν να παντρέψουν σκοτεινή, βιομηχανική τέχνη με mainstream επιτυχία χωρίς να χάσουν την αυθεντικότητα.

1. “Still” (2002)

Ένα ημιάκουστικό, εσωστρεφές άλμπουμ-συνοδός του And All That Could Have Been. Περιλαμβάνει stripped-down εκδοχές παλιών κομματιών των NIN και μερικά νέα, σαν το “The Becoming” σε πιάνο ή το συγκλονιστικό “And All That Could Have Been”. Ίσως το πιο συναισθηματικά γυμνό του έργο.

2. “Ghosts I–IV” (2008)

Αμιγώς οργανικό, ambient project – 36 tracks χωρίς λόγια, γεμάτα υφές, industrial drones και κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Πολλοί δε συνειδητοποιούν πόσο προφητικό ήταν: άνοιξε το δρόμο για τη μετέπειτα καριέρα του στη μουσική για ταινίες. Το κυκλοφόρησε μάλιστα ανεξάρτητα, με Creative Commons, πριν γίνει mainstream αυτή η ιδέα.

3. Soundtrack: The Social Network (2010)

Μαζί με τον Atticus Ross, δημιούργησε ένα soundtrack που καθόρισε τη δεκαετία του 2010. Ψυχρό, ηλεκτρονικό, αλλά με απίστευτη συναισθηματική ένταση. Το “Hand Covers Bruise” έχει γίνει σχεδόν συνώνυμο του “τεχνολογικού υπαρξισμού”.

4. “Hesitation Marks” (2013)

Ένα πιο ώριμο, σχεδόν funk/elektro-industrial άλμπουμ. Πολλοί το αγνόησαν επειδή δεν ήταν «θυμωμένο» όπως τα παλιά, αλλά στην πραγματικότητα είναι γεμάτο έξυπνες παραγωγές, λεπτομέρειες και ψυχολογική ένταση.

5. Soundtrack: The Girl with the Dragon Tattoo (2011)

Τριπλό άλμπουμ, 3 ώρες μουσικής, σκοτεινής, κρυστάλλινης και υπνωτικής. Το εξώφυλλο μπορεί να λέει “Music by Reznor and Ross”, αλλά η λεπτομέρεια και η ατμόσφαιρα είναι καθαρά Reznorική. Η διασκευή του “Immigrant Song” με τη Karen O είναι απίστευτη.

6. “Ghosts V: Together” & “Ghosts VI: Locusts” (2020)

Βγήκαν μέσα στην πανδημία — και χωρίς διαφήμιση. Το πρώτο είναι ήρεμο και σχεδόν θεραπευτικό· το δεύτερο είναι αποπνικτικό, γεμάτο ένταση και φόβο. Είναι σαν ένα συναισθηματικό δίπτυχο για την απομόνωση.

Αν προσθέσεις σε όλα αυτά την παραγωγή του για άλλους (π.χ. Marilyn Manson, Saul Williams, David Bowie), και το γεγονός ότι παραμένει ανεξάρτητος και τεχνολογικά πρωτοπόρος, γίνεται ξεκάθαρο πόσο υπερταλαντούχος και συστηματικά υποτιμημένος είναι.

 Ο Trent Reznor είναι πραγματικά ένα πολυεργαλείο της μουσικής — και αυτό είναι κάτι που πολλοί δεν συνειδητοποιούν αν απλώς ξέρουν τα τραγούδια των Nine Inch Nails.

•  Πολυοργανίστας: Παίζει πιάνο, κιθάρα, μπάσο, ντραμς, synths, sequencers — σχεδόν τα πάντα. Στα πρώτα albums των NIN (όπως Pretty Hate Machine, The Downward Spiral, The Fragile) έπαιζε όλα τα όργανα μόνος του.

•  Ηχολήπτης & sound designer: Έχει απίστευτη αίσθηση του ήχου· “πειράζει” τις υφές, παραμορφώνει samples, δημιουργεί ήχους από το μηδέν. Είναι αυτό που κάνει τα κομμάτια του να ακούγονται “μηχανικά αλλά ζωντανά”.

• Παραγωγός: Δεν είναι μόνο ότι κάνει την παραγωγή στα δικά του έργα — έχει επιμεληθεί ήχους για άλλους καλλιτέχνες, όπως Marilyn Manson (Antichrist Superstar), Saul Williams και άλλους.

•  Συνθέτης: Με τον Atticus Ross έχει γράψει βραβευμένες κινηματογραφικές μουσικές, γεμάτες συναισθηματική και τεχνική πολυπλοκότητα (The Social Network, Gone Girl, Soul).

Ουσιαστικά, είναι ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που γεφυρώνουν τον κόσμο του rock, της ηλεκτρονικής μουσικής και του κινηματογραφικού ήχου με απόλυτη συνέπεια.

• Σκοτεινή βιομηχανική τέχνη: Ο ήχος των Nine Inch Nails είναι ωμός, βιομηχανικός, γεμάτος θόρυβο, μηχανές, παραμορφωμένα φωνητικά, αλλά και έντονη συναισθηματική ευαισθησία. Δεν είναι απλώς “industrial rock” — είναι ψυχολογική εξερεύνηση μέσω ήχου.

•  Mainstream επιτυχία: Παρ’ όλη τη δυσκολία και τη “βαριά” αισθητική του, ο Reznor πέτυχε εμπορικά:

  • The Downward Spiral (1994) έγινε multi-platinum.

  • The Fragile μπήκε κατευθείαν στο #1 του Billboard.

  • Συμμετείχε σε φεστιβάλ, κέρδισε Grammy, και οι συναυλίες του έγιναν οπτικοακουστικά γεγονότα.

• Πώς τα παντρεύει:
  
  Ο Reznor κατάφερε να μετατρέψει τον πόνο, την αποξένωση και την τεχνολογική ψύχρα σε κάτι που ο κόσμος μπορεί να αισθανθεί και να τραγουδήσει. Ενώ η θεματολογία του είναι σκοτεινή, η δομή των κομματιών του —ρυθμοί, hooks, μελωδίες— είναι συχνά πολύ “πιασάρικη”.

•  Και μετά τους NIN: Συνέχισε να φέρνει αυτό το πάντρεμα και στα soundtracks. Η μουσική του για ταινίες όπως The Social Network ή Gone Girl είναι σκοτεινή, αλλά ακούγεται από εκατομμύρια θεατές — είναι η ίδια αισθητική, με νέο μέσο.

Με λίγα λόγια, ο Reznor απέδειξε ότι μπορείς να είσαι ριζοσπαστικός χωρίς να είσαι περιθωριακός, και βαθιά συναισθηματικός χωρίς να γίνεσαι εύπεπτος.