Ποιος έχει δίκιο στην διαμάχη David Gilmour, Roger Waters
1. Το ιστορικό πλαίσιο
Η διαμάχη μεταξύ Roger Waters και David Gilmour ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, κατά την περίοδο δημιουργίας του The Wall.
-
Ο Waters είχε αναλάβει σχεδόν πλήρη έλεγχο της μπάντας: έγραφε τους στίχους, τη βασική μουσική, καθόριζε την κατεύθυνση.
-
Ο Gilmour, μαζί με τον Richard Wright, ένιωθαν ότι ο Waters γινόταν αυταρχικός και περιόριζε τη δημιουργική συμμετοχή των υπολοίπων.
Το 1985, ο Waters έφυγε δηλώνοντας πως οι Pink Floyd «τελείωσαν».
Όμως οι Gilmour και Mason συνέχισαν — κάτι που ο Waters θεώρησε προδοσία και προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να εμποδίσει νομικά.
2. Επιχειρήματα υπέρ του Roger Waters
-
Ήταν ο κύριος δημιουργός των concept albums (The Wall, Animals, The Final Cut).
-
Οι στίχοι του έδωσαν στους Pink Floyd το φιλοσοφικό, πολιτικό και υπαρξιακό τους βάθος.
-
Πολλοί θεωρούν ότι χωρίς τη θεματολογία και το όραμά του, οι Floyd μετά το ’85 έχασαν το «νόημα» και έγιναν πιο επιφανειακοί.
Οπαδική θέση: «Ο Waters ήταν οι Pink Floyd.»
3. Επιχειρήματα υπέρ του David Gilmour
-
Ο Gilmour ήταν η μουσική ψυχή της μπάντας: η κιθάρα, η φωνή και ο ήχος που αγαπούν οι περισσότεροι.
-
Μετά την αποχώρηση του Waters, τα άλμπουμ A Momentary Lapse of Reason και The Division Bell έδειξαν ότι οι Floyd μπορούσαν να υπάρξουν και χωρίς εκείνον.
-
Ο Gilmour είναι γνωστός για πιο συνεργατικό και σεμνό ύφος, ενώ ο Waters έχει τη φήμη του δύσκολου και εριστικού.
Οπαδική θέση: «Ο Gilmour κράτησε ζωντανό το πνεύμα της μουσικής.»
4. Η ανθρώπινη διάσταση
Και οι δύο έχουν δίκιο από τη δική τους πλευρά:
-
Ο Waters ένιωθε ότι είχε δημιουργήσει κάτι που του ανήκει, οπότε η συνέχιση των Floyd χωρίς αυτόν ήταν προδοσία.
-
Ο Gilmour ένιωθε ότι οι Floyd ήταν κάτι συλλογικό και δεν άξιζε να διαλυθεί λόγω εγωισμών.
Με τα χρόνια, φάνηκε ότι ο Waters δεν ξεπέρασε εύκολα το παρελθόν, ενώ ο Gilmour προχώρησε πιο ήσυχα, επιλέγοντας να μη «ξανανοίξει πληγές».
5. Συμπέρασμα (ισορροπημένο)
Ο Waters είχε το όραμα — ο Gilmour είχε την ψυχή.
Κανείς δεν έχει απόλυτα δίκιο.
Ο Waters ήταν η διάνοια πίσω από τα μεγάλα concept, αλλά ο Gilmour είναι αυτός που κράτησε το συναίσθημα και την αισθητική των Floyd ζωντανά.
Η σύγκρουσή τους είναι στην ουσία μια τραγωδία δημιουργών: δύο μεγαλοφυΐες που δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν.
Roger Waters vs David Gilmour
Πτυχή | Roger Waters | David Gilmour |
---|---|---|
Ρόλος στους Pink Floyd | Κύριος στιχουργός και conceptual δημιουργός | Κύριος κιθαρίστας, συνθέτης και φωνή |
Μουσικό ύφος | Πολιτικό, θεατρικό, σκοτεινό, με έντονη αφήγηση | Μελωδικό, συναισθηματικό, ατμοσφαιρικό και «ονειρικό» |
Στίχοι | Κριτικοί, φιλοσοφικοί, βαθιά υπαρξιακοί | Λυρικοί, εσωτερικοί, περισσότερο επικεντρωμένοι στο συναίσθημα |
Θεματολογία | Αποξένωση, εξουσία, πόλεμος, ψυχολογική φθορά | Αγάπη, απώλεια, εσωτερική ειρήνη, προσωπική γαλήνη |
Πνευματική επιρροή | Πολιτική και κοινωνική συνείδηση (Orwell, Sartre) | Ρομαντισμός, blues και αγγλική μελαγχολία |
Προσέγγιση στην τέχνη | Concept πάνω απ’ όλα – η μουσική υπηρετεί την ιδέα | Η μουσική ως συναίσθημα – η ιδέα υπηρετεί τον ήχο |
Συνεργατικότητα | Δύσκολος, κυριαρχικός, συγκρουσιακός | Ήπιος, συνεργάσιμος, πιο «ομαδικός» |
Προσωπικότητα | Οξύς, απόλυτος, πολιτικοποιημένος | Ήρεμος, φιλοσοφημένος, χαμηλών τόνων |
Σόλο καριέρα | Εντυπωσιακή σε ιδέες αλλά πιο «βαριά» (π.χ. Amused to Death) | Μελωδική, συναισθηματική και ζεστή (π.χ. On an Island) |
Συναισθηματική σύνδεση με το κοινό | Προκαλεί σκέψη, όχι πάντα συγκίνηση | Προκαλεί συγκίνηση, όχι πάντα προβληματισμό |
Συνολική συμβολή στους Floyd | Το μυαλό και το concept | Η καρδιά και ο ήχος |
Συνοπτική ερμηνεία
-
Αν αγαπάς την ιδέα, την κοινωνική κριτική και το βάθος, μάλλον θα ταυτιστείς με Roger Waters.
-
Αν σε συγκινεί ο ήχος, η ατμόσφαιρα και η καθαρή μουσική ομορφιά, τότε David Gilmour είναι πιο κοντά σε σένα.