O David Bowie στην δεκαετία του '70 έκανε τα πάντα

O David Bowie στην δεκαετία του '70 έκανε τα πάντα

Ο David Bowie στη δεκαετία του ’70 ήταν κυριολεκτικά ασταμάτητος — μια δημιουργική έκρηξη χωρίς όρια. Μέσα σε μόλις δέκα χρόνια, άλλαξε πρόσωπα, ήχους και κατεύθυνση περισσότερες φορές απ’ ό,τι οι περισσότεροι καλλιτέχνες σε ολόκληρη την καριέρα τους. Μερικά παραδείγματα:

Alter egos & στυλ:

• Ziggy Stardust (1972) — glam rock, εξωγήινος σταρ, με φαντασμαγορικά ρούχα και makeup.

• Aladdin Sane (1973) — "Ziggy on tour in America", πιο σκοτεινός και χαοτικός.

• The Thin White Duke (1976) — ψυχρός, κομψός, ευρωπαϊκός μινιμαλισμός.

Δίσκοι-σταθμοί:

• Hunky Dory (1971)

• The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972)

• Diamond Dogs (1974)

• Young Americans (1975) — στροφή στη soul και funk.

• Station to Station (1976) — avant-garde με επιρροές από krautrock.

• Low, “Heroes”, Lodger (1977–79) — η περίφημη “Berlin Trilogy”, συνεργασία με τον Brian Eno.

Πέρα από τη μουσική:

• Έπαιξε στο θέατρο και στον κινηματογράφο (π.χ. The Man Who Fell to Earth, 1976).

• Υπήρξε fashion icon και πρωτοπόρος του ανδρόγυνου στυλ.

• Επηρέασε ανεπανόρθωτα την pop κουλτούρα, το φύλο, και την έννοια του καλλιτέχνη-χαμαιλέοντα.

1970–1971: Ο ποιητής του “Hunky Dory”

• Άλμπουμ: The Man Who Sold the World (1970), Hunky Dory (1971)

• Στυλ: hippie glam, βρετανική φολκ, art-pop

• Κομμάτια-σταθμοί: “Life on Mars?”, “Changes”, “Oh! You Pretty Things”

• Εικόνα: Ντελικάτος, ευαίσθητος καλλιτέχνης, αλλά με σαφή πρόθεση να πειραματιστεί.

1972–1973: Ziggy Stardust Era

• Άλμπουμ: The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972), Aladdin Sane (1973)

• Στυλ: Glam rock, εξωγήινη περσόνα, θεατρικότητα, πανδαισία χρωμάτων και glitter

• Κομμάτια: “Starman”, “Suffragette City”, “The Jean Genie”

• Εικόνα: Ο Ziggy — μια φιγούρα που ταυτίστηκε με την έννοια του rockstar από άλλο πλανήτη.

•  Κορύφωση της pop-εξωστρέφειας.

1974: Diamond Dogs & η Μεταμόρφωση

• Άλμπουμ: Diamond Dogs (1974)

• Στυλ: Μετά-Ziggy εποχή, post-apocalyptic glam, εμπνευσμένος από Orwell (1984).

• Κομμάτια: “Rebel Rebel”, “Diamond Dogs”

• Εικόνα: Άγριος, αστικός, πιο σκοτεινός και πολιτικός.

1975: Soul & Funk – The Thin White Duke αρχίζει να γεννιέται

• Άλμπουμ: Young Americans (1975)

• Στυλ: Blue-eyed soul, funk, R&B

• Κομμάτια: “Fame” (με John Lennon), “Young Americans”

• Εικόνα: Κομψός, με σμόκιν, λευκά ρούχα — πιο ώριμος, αλλά ακόμη εκρηκτικός.

1976: Station to Station – The Thin White Duke

• Άλμπουμ: Station to Station (1976)

• Στυλ: Μίξη funk, krautrock, και ηλεκτρονικού πειραματισμού

• Κομμάτια: “Golden Years”, “Station to Station”

• Εικόνα: Ο Thin White Duke — ψυχρός, εθισμένος, απόκοσμος.

• Σημείο καμπής: φεύγει για Βερολίνο για να σωθεί από τον εθισμό και την παράνοια.

1977–1979: The Berlin Trilogy (με Brian Eno)

• Άλμπουμ:

  • Low (1977) — αφηρημένος, εσωτερικός, ηλεκτρονικός

  • “Heroes” (1977) — μεγαλείο, μελωδία, ελπίδα μέσα στο ψύχος

  • Lodger (1979) — παγκόσμια ηχητική περιπέτεια

• Στυλ: Art-rock, ambient, avant-garde

• Κομμάτια: “Heroes”, “Sound and Vision”, “Boys Keep Swinging”

• Εικόνα: Ήρεμος, πειραματικός, δημιουργός σε αναγέννηση.

Συνοψίζοντας

Ο Bowie στη δεκαετία του ’70:

•  6 διαφορετικές περσόνες

•  10 εμβληματικοί δίσκοι

•  Επηρέασε glam rock, soul, funk, new wave, ηλεκτρονική μουσική

•  Και καθιέρωσε την έννοια του καλλιτέχνη-μεταμορφωτή