Robert Plant πλούσια πορεία εκτός των Led Zeppelin

Robert Plant πλούσια πορεία εκτός των Led Zeppelin

O Robert Plant, μετά τη διάλυση των Led Zeppelin το 1980 (μετά τον θάνατο του John Bonham), ακολούθησε μια πολύ πλούσια και πολυσχιδή σόλο πορεία, που εκτείνεται σε πάνω από τέσσερις δεκαετίες. Παρακάτω είναι μια συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση της καριέρας του εκτός των Zeppelin:

Σόλο Καριέρα (1982 – σήμερα)

1. Η αρχή (1982–1985): Rock & New Wave επιρροές

• Albums:

  • Pictures at Eleven (1982)

  • The Principle of Moments (1983)

  • Shaken 'n' Stirred (1985)

• Ήχος πιο «μοντέρνος» για την εποχή, με new wave, pop-rock και electronic στοιχεία.

• Μεγάλη επιτυχία το “Big Log” και το “In the Mood”, που έδειξαν τη διάθεση του Plant να απομακρυνθεί από το κλασικό hard rock.

2. Επιστροφή στις ρίζες (1988–1993): The Honeydrippers & blues αναφορές

• Συνεργάζεται με τον Jimmy Page και άλλους μουσικούς στο project The Honeydrippers, με vintage R&B και rock’n’roll ήχο (EP The Honeydrippers: Volume One, 1984).

• Άλμπουμ όπως το Now and Zen (1988) και Manic Nirvana (1990) συνδυάζουν Zeppelinίτικα στοιχεία με πιο ώριμη παραγωγή.

• Με το Fate of Nations (1993) δείχνει μια πιο κοινωνικά ευαίσθητη και πνευματική πλευρά.

3. Αναβίωση με τον Jimmy Page (1994–1998): Page and Plant

• Το project Page and Plant επανενώνει τους δύο πυλώνες των Led Zeppelin.

• Άλμπουμ: No Quarter: Jimmy Page and Robert Plant Unledded (1994) και Walking into Clarksdale (1998).

• Περιλαμβάνει νέες εκτελέσεις Zeppelin τραγουδιών με ορχήστρες της Μέσης Ανατολής και παραδοσιακά όργανα, δημιουργώντας έναν «παγκόσμιο» ήχο.

4. Πειραματισμός & Americana (2000s–σήμερα)

• Με τους Strange Sensation (άλλοτε και ως Sensational Space Shifters), ο Plant αναμειγνύει blues, folk, world music και psychedelia.

• Ενδεικτικά άλμπουμ:

  • Dreamland (2002)

  • Mighty ReArranger (2005)

  • Band of Joy (2010)

  • Lullaby and... The Ceaseless Roar (2014)

  • Carry Fire (2017)

5. Συνεργασία με Alison Krauss (2007, 2021)

• Με τη bluegrass/country τραγουδίστρια Alison Krauss, κυκλοφόρησε τα:

  • Raising Sand (2007) — τεράστια επιτυχία, 6 βραβεία Grammy, μεταξύ τους και Άλμπουμ της Χρονιάς.

  • Raise the Roof (2021) — συνέχιση του ίδιου folk-blues ήχου, με εκπληκτική χημεία μεταξύ των δύο.

Καλλιτεχνική ταυτότητα

Ο Robert Plant διακρίνεται για την αδιάκοπη εξερεύνηση νέων ήχων και τη διάθεση ανανέωσης, χωρίς να μένει «αιχμάλωτος» της Zeppelin κληρονομιάς. Από rock και folk μέχρι world music και Americana, έχει χαράξει μια ανεξάρτητη και αυθεντική πορεία, παραμένοντας ένας από τους πιο σεβαστούς καλλιτέχνες του ροκ.

H εξέλιξη του ήχου και της φωνής του Robert Plant είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα καλλιτεχνικής ωρίμανσης στη ροκ ιστορία.

Ακολουθεί μια αναλυτική παρουσίαση ανά δεκαετία, που δείχνει πώς μεταμορφώθηκε τόσο ως τραγουδιστής όσο και ως δημιουργός.

1970s — Η εποχή των Led Zeppelin: η ωμή δύναμη

Ήχος:

• Ο Plant είναι η φωνή της επανάστασης του hard rock.

• Με τους Zeppelin, παντρεύει blues, folk, heavy rock και μυστικιστικά στοιχεία.

• Επηρεάζεται από Delta bluesmen, Celtic folk, αλλά και ανατολίτικες κλίμακες.

• Ο ήχος είναι φυσικός, δυνατός, πρωτόγονος, σχεδόν σαμανικός.

Φωνή:

• Στα πρώτα χρόνια (Led Zeppelin I–III) κυριαρχεί το υψηλό, διαπεραστικό falsetto, με απίστευτο εύρος και ένταση.

• Τραγούδια όπως Immigrant Song, Whole Lotta Love και Black Dog αναδεικνύουν τη φωνή του ως όργανο πάθους και δύναμης.

• Προς το τέλος της δεκαετίας, (π.χ. Kashmir, Achilles Last Stand), η φωνή του βαθαίνει, γίνεται πιο μεστή και εκφραστική, λιγότερο κραυγαλέα.

1980s — Αναζήτηση ταυτότητας & τεχνολογικός πειραματισμός

Ήχος:

• Μετά τη διάλυση των Zeppelin, απομακρύνεται συνειδητά από τον «ήχο-μύθο» του συγκροτήματος.

• Στα Pictures at Eleven και The Principle of Moments υιοθετεί new wave παραγωγή, drum machines, synths και πιο αιθέριες μελωδίες.

• Ο Plant δεν προσπαθεί να αντιγράψει το παρελθόν του — πειραματίζεται με μοντέρνο ροκ.

Φωνή:

• Η φωνή του ωριμάζει· χάνει λίγο από το άγριο εύρος, αλλά αποκτά νουάνς, βάθος και αυτοέλεγχο.

• Αρχίζει να χρησιμοποιεί πιο θεατρικό, αφηγηματικό ύφος (π.χ. Big Log).

• Οι στίχοι του γίνονται πιο εσωτερικοί και ρομαντικοί.

1990s — Επανασύνδεση με τις ρίζες & παγκόσμια επιρροή

Ήχος:

• Με τα Now and Zen και Fate of Nations, ο Plant ξαναβρίσκει ισορροπία ανάμεσα στο παλιό και το νέο.

• Ενσωματώνει παραδοσιακά όργανα, world music, folk, και blues, προαναγγέλλοντας το ύφος που θα ακολουθήσει.

• Με το project Page and Plant, αναμιγνύει Zeppelinικό ροκ με ανατολίτικα, αφρικανικά και ακουστικά στοιχεία.

Φωνή:

• Πιο γήινη, εκφραστική, γεμάτη «κόκκους» και σπασίματα.

• Έχει αποδεχθεί τα όρια της ηλικίας, αλλά τα αξιοποιεί για δράμα και συναίσθημα αντί για επίδειξη δύναμης.

• Χρησιμοποιεί περισσότερο το μεσαίο φάσμα και την αναπνοή ως εκφραστικά εργαλεία.

2000s — Folk, world & spiritual κατεύθυνση

Ήχος:

• Με τους Strange Sensation, ο Plant εξερευνά τη σύνδεση του ροκ με παραδοσιακή μουσική της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

• Άλμπουμ όπως Dreamland και Mighty ReArranger είναι γεμάτα ρυθμικά πειράματα, μυστικισμό, και πνευματική ατμόσφαιρα.

• Ο Plant μεταμορφώνεται από ροκ σταρ σε σύγχρονο “troubadour”.

Φωνή:

• Ζεστή, «καπνισμένη», με πιο ευαίσθητη άρθρωση και φυσικό vibrato.

• Δεν κυνηγά ψηλές νότες· δίνει έμφαση στην αφήγηση και την αίσθηση.

• Ενίοτε θυμίζει folk τραγουδιστές ή bluesmen του ’30.

2010s–2020s — Americana, introspection & διαχρονικότητα

Ήχος:

• Συνεργασίες με Alison Krauss φέρνουν Americana, country, gospel και folk στον ήχο του (Raising Sand, Raise the Roof).

• Με τους Sensational Space Shifters, συνεχίζει να ενώνει folk, ψυχεδέλεια, world και electronica.

• Είναι πλέον πολίτης του κόσμου, χωρίς μουσικά σύνορα.

Φωνή:

• Η φωνή του έχει γίνει βαθιά, μεστή, σπασμένη αλλά υπέροχα εκφραστική — θυμίζει παλιό μπέρμπον: λιγότερο φλογερό, αλλά γεμάτο χαρακτήρα.

• Στηρίζεται στην αφήγηση και το συναίσθημα, όχι στη δύναμη.

• Δείχνει πώς μπορεί ένας τραγουδιστής να γηράσκει με χάρη, μετατρέποντας την εμπειρία σε τέχνη.

Συνολική αποτίμηση

Ο Robert Plant είναι από τις ελάχιστες μορφές της ροκ που:

• δεν εγκλωβίστηκαν στο παρελθόν τους,

• επανεφηύραν τον εαυτό τους σε κάθε δεκαετία,

• και παραμένουν καλλιτεχνικά ακέραιοι και ανήσυχοι.

Η φωνή του — από εκρηκτικός “golden god” των ’70s έως σοφός αφηγητής των 2020s — αντικατοπτρίζει μια πορεία ζωής και αυτογνωσίας.