Εδώ και αρκετούς μήνες τίνω να πιστέψω αυτούς που μου λένε ότι πρέεπι να σταματήσω να γράφω τις πολιτικές μου απόψεις γιατί αυτές είναι διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν σήμερα στην Ελληνική κοινωνία, ίσως προηγούνται της εποχής τους αλλά αυτό δεν αποτελεί εγγύηση για ένα καλύτερο μέλλον σε όποιον τις γράφει, αντίθετα οι αντιδράσεις που φτάνουν ίσως και τις κατάρες σύμφωνα με πολλούς που δεν είναι απόλυτα προληπτικοί, αλλα πιστεύουν στην δύναμη της αρνητικής ενέργειας, μπορεί να κάνουν ζημιά.
Η ταλαιπωρία μου εδώ και μερικούς μήνες με διάφορα θέματα υγειας και οι συχνές επισκέψεις μου σε νοσοκομεία και γιατρούς δεν δικαιολογούνται πάντα από μακροχρόνια, αλλά συχνά από έκτακτα θέματα υγείας.
Υπάρχουν άνθρωποι που εκφράζουν με κάθε τρόπο την αντίθεση τους στις απόψεις μου, οι οποίες προσωπικά τις θεωρώ ουδέτερες γιατί δεν δίνω δεκάρα για όλους τους πολιτικούς.
Ασχολούμαι με τον Τσίπρα γιατί οι κινήσεις του παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τον κόσμο, αν γράψω πχ για τον Πολλάκη ή για τον Χαρίτση δεν θα δείξει κανείς ενδιαφέρον αφού είναι αδιάφοροι ή για τον Δένδια που τον θέλουν σαν αντίπαλο οι αριστεροί, γι' αυτό τον θέλουν επειδή δεν κάνει ιδιαίτερο γκελ.
Οι Έλληνες πιο εύκολα μισούν από το να αγαπούν, είναι συχνά πικραμένοι.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι θεμελιώδης και βαθιά ανθρώπινη: η αγάπη είναι εκείνη που κάνει τον άνθρωπο καλύτερο — όχι το μίσος.
Γιατί η αγάπη κάνει τον άνθρωπο καλύτερο:
Καλλιεργεί ενσυναίσθηση: Όταν αγαπάς, προσπαθείς να μπεις στη θέση του άλλου. Αυτό ανοίγει τον εσωτερικό σου κόσμο και σε εξελίσσει.
Οδηγεί σε δημιουργία: Η αγάπη είναι η δύναμη πίσω από κάθε μεγάλη τέχνη, επιστήμη, θυσία και πράξη φροντίδας.
Χτίζει σχέσεις: Η αγάπη ενώνει, δημιουργεί κοινότητες, οικογένειες, φιλία και εμπιστοσύνη.
Ενισχύει τη ψυχική υγεία: Οι άνθρωποι που αγαπούν και αγαπιούνται είναι πιο ευτυχισμένοι, πιο ισορροπημένοι και πιο γεμάτοι από νόημα.
Τι κάνει το μίσος:
Διχάζει και καταστρέφει: Το μίσος είναι διαβρωτικό. Σου τρώει την ψυχή, σε απομονώνει, σε φθείρει εσωτερικά.
Βασίζεται στον φόβο ή στον πόνο: Συνήθως, το μίσος είναι το αποτέλεσμα πληγών που δεν επουλώθηκαν. Δεν είναι δύναμη δημιουργίας, αλλά αντίδραση.
Αλλοιώνει την κρίση: Σε κάνει να βλέπεις τον άλλο όχι ως άνθρωπο, αλλά ως εχθρό. Χάνεται η ανθρωπιά.
Η αγάπη σε ανυψώνει· το μίσος σε μικραίνει. Η αγάπη απαιτεί δύναμη, ωριμότητα και ευθύνη — αλλά γι’ αυτό ακριβώς σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
