Ο διάσημος frontman μίλησε για το πως ξεκίνησαν οι θρυλικοί Kiss
Η συνέντευξη δόθηκε στον σπουδαίο Αμερικανό παρουσιαστή Dan Rather, ο οποίος έχει πάρει αντίστοιχες από σπουδαίους καλλιτέχνες των 70s οι οποίοι δείχνουν να εξομολογούνται σε αυτόν. Φιλοξένησε πριν από κάποιο διάστημα τον τραγουδιστή των Kiss, Paul Stanley, ο οποίος εμφανίστηκε εξαιρετικά ταπεινός και συμπαγής στα λόγια και τη στάση. Στην ερώτηση του παρουσιαστή «Τι ήταν οι Kiss;», o Stanley ήταν αφοπλιστικός:
«Νομίζω πως οι Kiss ξεκίνησαν ως το συγκρότημα που δεν είχαμε δει ποτέ. Ως κάποιος που πήγαινε σε ροκ συναυλίες, ένιωθα ότι «με κλέβανε». Είδα μπάντες που νόμιζες ότι μου έκαναν τη χάρη και μόνο που βρίσκονταν εκεί. Αλλά είχα πληρώσει εισιτήριο! Είδα μπάντες που νόμιζες πως μόλις είχαν σηκωθεί από το κρεβάτι τους. Αλλά είχα πληρώσει εισιτήριο! Ήταν σαν να πήγαινες στο σουπερμάρκετ, να έδινες χρήματα και να έφευγες με άδεια σακούλα. Θέλαμε να γίνουμε το συγκρότημα που δεν είδαμε ποτέ. Στη ζωή ανακάλυψα ότι αν δεν αμφισβητείς το κοινό και αν κοιτάς να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου, ικανοποιείς τις ανάγκες πολλών ανθρώπων. Είτε είναι οι Kiss, είτε κάποια τέχνη, είτε ένα ζευγάρι παπουτσιών Puma. Όταν σκέφτομαι "Τι θα με έκανε ευτυχισμένο", κατά κανόνα κάνει και άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους. Για πολύ κόσμο λοιπόν, οι Kiss ήταν η «Λύδια Λίθος». Ήταν ένα ξύπνημα για πολύ κόσμο σε σχέδια με τα ελάχιστα που πρέπει να δέχονται από ένα γκρουπ.»
Στην ερώτηση πως έγινε ένας από τους πλέον διάσημους frontmen στο ροκ, ο Paul Stanley είπε:
«Κυνήγησα τη φήμη για να αποζημιωθώ σχετικά με πολλές ανασφάλειές μου. Γεννήθηκα κουφός από το δεξί αυτί, είχα έτσι ένα εκ γενετής ελάττωμα. Επίσης δεν ήμουν πολύ ικανός κοινωνικά. Όταν έχεις εξαρχής κάτι που σε διαχωρίζει από τον περισσότερο κόσμο, γίνεσαι στόχος γελοιοποίησης και λεπτομερούς ελέγχου. Για μένα, το να γίνω διάσημος ήταν ένας τρόπος να πω στον κόσμο «Είδατε; Έπρεπε να ήσασταν πιο ευγενικοί μαζί μου». Ήμουν τυχερός να έχω επιτυχία στη ζωή μου και να καταλάβω πως δεν άλλαξε τίποτα. Και ήμουν ευλογημένος γιατί όταν έρχεται αυτό το σημείο της επιτυχίας στη ζωή σου, γίνεται ένα από δύο πράγματα. Έίτε απογοητεύεσαι γιατί τελικά δεν είναι το αντίδοτο (και βάζεις μια ένεση στο χέρι σου ή ένα όπλο στο στόμα σου) και ζεις σαν θύμα. Εγώ δεν είμαι τέτοιος. Είτε όπως αποφάσισα να εξερευνήσω τον εαυτό μου, να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος και να δω που θα με πάει. Ήμουν λοιπόν ευλογημένος να γίνω μέλος της μπάντας που δεν είχαμε δει ποτέ. Είναι ένα ταξίδι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, που θα μας πάει ο Θεός μόνο ξέρει».
