Με εντυπωσιακή ανταπόκριση άρχισε την Δευτέρα το αφιέρωμα του Γιάννη Πετρίδη στην μουσική Disco, οι ακροατές εκδηλώνουν με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον και την αγάπη τους για τα 50 χρόνια μιας μουσικής που από το 1974 δεν έπαψε ποτέ να συγκινεί και να αποκτά όλο και περισσότερους φίλους.
Από τότε παραμένει με διάφορες μεταλλάξεις στην κορυφή της επικαιρότητας και όπως ο χορός έχει διάρκεια ζωής χιλιάδες χρόνια, έτσι και η χορευτική μουσική θα είναι για πάντα μέσα στα ενδιαφέροντα των φίλων της μουσικής.
Ένα τόσο αγαπητό είδος που ξεκίνησε το 1974 με τραγούδια όπως τα Never Can Say Goodbye, Rock Your Baby, Rock The Boat και τόσα άλλα θα έπρεπε φέτος να γιορτάζει πανηγυρικά τα 50του χρόνια κι όμως αυτή η επέτειος πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.
Είναι κοινό μυστικό το ποιος ελέγχει πια την μουσική εδώ και δεκαετίες και μας έχει επιβάλλει ένα είδος μουσικής που χωρίς να είναι άσχημο, γνωρίζει απροσδόκητα μεγαλύτερη επιτυχία από όση αξίζει και τα άλμπουμ που την απαρτίζουν έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής, ενώ και τα τραγούδια πάντα έχουν αξιόλογες επιδόσεις στο μη ελεγχόμενο Streaming.
Μπροστά στις επιτυχίες της Disco ή τα χορευτικά, τα τραγούδια του χιπ χοπ υστερούν σε απήχηση, κι όμως τα 50 χρόνια του χιπ χοπ τα οποία μπορεί να είναι και 42 44, αλλά όχι 50 γιορτάστηκαν πανηγυρικά στην Αμερική από όσους ελέγχουν την κατάσταση, αντίθετα η Ντίσκο με τόση απήχηση πέρασε αδιάφορη σαν επέτειο.
Η γνώμη μου, όπως και του Γιάννη είναι ότι η ντίσκο είναι κυρίως Ευρωπαϊκό δημιούργημα λευκών μουσικών και αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν θέλησε να το γιορτάσει η ελεγχόμενη από τους γνωστούς κοινότητα, δεν είναι θέμα ρατσισμού, αλλά δεν την θεωρούν δικιά τους και δεν θέλουν να προωθήσουν κάτι που ανήκει στην Ευρωπαϊκή λευκή κουλτούρα., το ίδιο έκαναν και με το Αμερικάνικο πανκ γιατί το Ευρωπαϊκό το ξεπέρασε στην δεκαετία του '70, αυτό ελπίζω ότι του χρόνου θα το γιορτάσουν οι Ευρωπαίοι.
Με το αφιέρωμα αυτό ο Πετρίδης θα σας θυμίσει τα τραγούδια που παίζαμε τότε γράφοντας την πορεία της εκπομπής που έπαιζε τα πάντα.
Σίγουρα οι τότε αντίθετοι με την ντίσκο, σήμερα την βλέπουν πιο συμπαθητική, άλλωστε άντεξε και στον χρόνο, δεν είναι τυχαίο το ότι οι ροκ σταθμοί παίζουν στην εποχή μας συχνά ντίσκο
