Είμαστε ένας περίεργος λαός, πάντα έχουμε σαν προτεραιότητα το συναίσθημα, όμως λειτουργούμε σε ότι αφορά το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας καθαρά με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον.
Αν ρωτήσεις τους Έλληνες μπορεί και σε ποσοστό 90% να παίρνουν το μέρος των Παλαιστινίων στο πρόβλημα που έχουν με το Ισραήλ.
Δεν τους ενδιαφέρει το ότι αυτό είναι μία θέση που είναι αντίθετη με το σύνολο σχεδόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αμερικής, ούτε ότι το Ισραήλ είναι πιο φιλικό προς την Ελλάδα και τους Έλληνες από ότι οι Παλαιστίνιοι.
Και πάνω απ' όλα αδιαφορούν για το ότι το Ισραήλ είναι μία χώρα που μπορεί σαν σύμμαχος να μας συμπαρασταθεί απέναντι σε οποιοδήποτε εχθρό, εκεί μισεί η νέα σύγχρονη κοινωνία με τους μοντέρνους αριστερούς, έναν λαό ο οποίος ήταν πάντα αγαπητός στους ΄Έλληνες και τον έχουμε βοηθήσει στα δύσκολα στον Παγκόσμιο πόλεμο με κίνδυνο της ζωής μας.
Αυτοί που μισούν σήμερα το Ισραήλ σου λένε μα εγκρίνεις τους νεκρούς στην Γάζα;, αυτό είναι μία ιστορία που είναι επιλογή και των δύο λαών, οι Παλαιστίνιοι αρνούνται την ύπαρξη του Ισραήλ και το Ισραήλ της Παλαιστίνης, αν είχαν δεχθεί το 1947 την ύπαρξη του Ισραήλ οι Παλαιστίνιοι τίποτα δεν θα συνέβαινε σήμερα, το πείσμα και ας μην κρυβόμαστε η υποστήριξη στην Χαμάς που όλοι συμφωνούν για τον χαρακτήρα της σαν οργάνωση, μας έχει οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο.
Αρέσει ή όχι το Ισραήλ έχει τον τρόπο να αμύνεται έναντι οποιουδήποτε, ακόμα και της Ρωσίας, αφού η Αμερική πάντα θα το στηρίζει και είναι βέβαια και πυρηνική δύναμη.
Τι μας συμφέρει λοιπόν σαν λαό, αυτό έχει σημασία, οι κινητοποιήσεις που βλέπουμε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες είναι σε μεγάλο ποσοστό από Άραβες και μερικούς ακροαριστερούς, εδώ όμως είναι από Έλληνες που οφείλουν τα πάντα της ύπαρξης τους σαν κράτος στην δύση, αυτό το ξεχνούν πάντα οι νέοι επαναστάτες, αν το ξεχάσουν και οι ξένοι θα ζήσουμε ενδεχομένως μία πραγματικότητα που δεν έζησαν όσοι γεννήθηκαν μετά το 1945.
Είμαστε ο μόνος λαός χωρίς διπλωματία, σκέτοι αισθηματίες.
