ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΤΡΙΔΗ
Το επικό αφιέρωμα του Γιάννη Πετρίδη για την μουσική περίοδο 1955-1972 πλησιάζει τις 300 εκπομπές. Είχα την ευκαιρία να τις ακούσω σχεδόν όλες (χάρη και στην ert echo). Θα ήθελα να μοιραστώ μερικά πράγματα που έμαθα και που θα θυμάμαι για πάντα: Ο Harry Belafonte να τραγουδά στα ελληνικά σε δίσκο με την Νάνα Μούσχουρη. Η Brenda Lee να τραγουδά Χατζιδάκη. Οι Kingston Trio «βασιλιάδες» της folk revival της δεκαετίας του 1960. Οι πέντε εκπομπές αφιερωμένες στον Bob Dylan. Το καταλυτικό επιχείρημα ότι σχεδόν τα πάντα έγιναν μεταξύ 55-72. Το Eve of Destruction του Barry McGuire να με αφήνει άφωνο. Το What the World Needs Now και Abraham, Martin and John να συμπυκνώνει «κινηματογραφικά» όλα τα δραματικά γεγονότα στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1960 και να αξίζει βραβείο Pulitzer ιστορίας. Οι Limeliters να τραγουδάνε την Γερακίνα live στο San Francisco. Μισή ώρα αφιερωμένη στο Echoes των Pink Floyd (πουθενά αλλού στο ελληνικό ραδιόφωνο δεν γίνεται αυτό), αλλά και τo παίξιμο άλλων μεγάλης διάρκειας κομματιών από Caravan, Emerson, Lake & Palmer κ.α. «Η βρετανική εισβολή έγινε με αμερικανικά όπλα». Οι εκπομπές για τους Beatles στη Αμερική το 1964 και οι απίστευτες διασκευές τραγουδιών τους. Το αφιέρωμα στο Monterey Pop Festival που μας μετέφερε κυριολεκτικά εκεί. H επιμονή να ακούμε εξαιρετικά soul κομμάτια, ξεχασμένα ή παντελώς άγνωστα στην χώρα μας. Ο ακροατής που ανακάλυψε μεγάλη συνομωσία πίσω από το γεγονός του ότι το αφιέρωμα τελειώνει στο 1972 ώστε να μην συμπεριληφθεί το Dark Side of the Moon των Pink Floyd. Οι εκπομπές αφιερωμένες σε ένα και μοναδικό άλμπουμ (επίσης πουθενά αλλού) όπως το White Album, Led Zeppelin IV, In the Wee Small Hours, Blue, Harvest και άλλα πολλά. Η ανακάλυψη ή η υπενθύμιση για μένα καλλιτεχνών όπως Joe South, Chris Farlowe, Helen Shapiro, Peter Kaukonen, Laura Νyro, Melanie, Judy Collins, Julie London, και Dinaη Washington. Το μεγαλείο του Cole Porter. Το μεγαλείο της LaVern Baker. Η Μελίνα Μερκούρη είχε το πρώτο σε πωλήσεις single το 1962 στην Γαλλία (Τα Παιδιά του Πειραιά). Η σημασία να ακούμε τους αρχικούς καλλιτέχνες του Rock N Roll στις αυθεντικές εκτελέσεις και όχι σε μεταγενέστερες. Θα μπορούσα να συνεχίσω ατελείωτα αλλά ολοκληρώνω με μια παράκληση. Μήπως το αφιέρωμα να πάει έως το 1977 (θάνατος του Elvis); Αυτό θα επέτρεπε να ακουστούν καλύτερα οι punk και post punk σκηνές, η disco, το Krautrock πιο ολοκληρωμένα, ο Bowie στο Βερολίνο, τo Born to Run του Bruce Springsteen, αλλά και το…Dark Side of the Moon.
Φιλικά,
Αριστοτέλης Τζιαμπίρης
