Πως το γκρουπ που θεωρήθηκε ως η διάδοχος κατάσταση των Beatles, οδηγήθηκε στην απόλυτη τραγωδία
Σε αυτή τη νέα σειρά αφιερωμάτων του apotis4stis5 θα αναλυθούν εις βάθος κάποιες από τις πιο θρυλικές rock 'n' roll ιστορίες, κάποιες από τις στιγμές που γράφτηκαν ανεξίτηλες στη μεγάλη μουσική Βίβλο. Ξεκίνημα λοιπόν με την τραγική ιστορία των Badfinger.
Ήταν Αύγουστος του 1971, όταν ο George Harrison, μαζί με τον φίλο του Ravi Shankar, έδωσε τις δύο φιλανθρωπικές συναυλίες για το Bangladesh. Τα live ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν και κυκλοφόρησαν στο τέλος εκείνης της χρονιάς με τίτλο "The Concert for Bangladesh". Ανάμεσα στους άλλους επιφανείς καλεσμένους των συναυλιών αυτών ήταν ο Eric Clapton, αλλά και ο πρώην συνοδοιπόρος του Harrison, Ringo Starr. Κάποια στιγμή και ενώ ο πρώην Beatle ετοιμάζεται να αποδώσει το πασίγνωστο και αγαπημένο Here Comes the Sun, ένας νέος φέρελπις μουσικός μοιράζεται τη σκηνή μαζί του, χωρίς μέχρι τότε να έχει αναφερθεί πουθενά το όνομα του, τουλάχιστον στο lineup της εν λόγω συναυλίας. Ο Pete Ham ζει μία πραγματικά σπουδαία στιγμή στην καριέρα του, μέχρι την επόμενη. Την κυκλοφορία δηλαδή του "Straight Up" album των Badfinger, την ίδια περίπου περίοδο.
Σε μία από τις τραγικότερες rock 'n' roll ιστορίες, ο Pete Ham και το έτερο ιδρυτικό μέλος των Badfinger, Tom Evans, θα οδηγούνταν στο απονενοημένο διάβημα τρία και δώδεκα χρόνια αργότερα αντίστοιχα.
Οι Badfinger υπήρξαν βραχύβιοι, ωστόσο καθόλα και εξαιρετικά επιδραστικοί. Ιδρύθηκαν στο Swansea της Ουαλίας και το πρώτο τους όνομα ήταν The Iveys, ωστόσο μετονομάστηκαν σε Badfinger αντλώντας έμπνευση από τον τίτλο "Bad Finger Boogie", όπως αρχικά ονομαζόταν το "With a little help from my friends" των Beatles. Η σύνδεση τους με τα Σκαθάρια μόλις αρχίζει με την εν λόγω πληροφορία, καθώς ήταν ο ίδιος ο Paul McCartney που έγραψε την πρώτη τους επιτυχία, το "Come and Get It" από το ντεμπούτο album τους "Magic Christian Music". Την ίδια δε χρονιά, το 1970, θα κυκλοφορήσει το πρώτο πραγματικά "κλασικό" τους album με τίτλο "No Dice". Ο κιθαρίστας Joey Molland μόλις έχει έρθει στο γκρουπ και έτσι έχει σχηματιστεί ένα από τα πιο κλασικά rock line-ups. Pete Ham σε κιθάρα, πλήκτρα και φωνητικά, Tom Evans σε φωνητικά και μπάσο, Joey Molland σε κιθάρα και φωνή και Mike Gibbins στα τύμπανα. Οι τέσσερις τους θα κυκλοφορούσαν πέντε θρυλικά albums σε διάστημα πέντε ετών. Αρχής γενομένης από το "No Dice", την πρώτη πλευρά του βινυλίου του οποίου έκλεινε μια σύνθεση των Ham και Evans με τίτλο "Without You". Εάν σας θυμίζει κάτι (που αποκλείεται να μην), να πούμε απλά πως πρόκειται για το αυθεντικό. Πριν τον Harry Nilsson, πολύ πριν την Mariah Carey και όποιον άλλον απέδωσε τη δέουσα τιμή στο τραγούδι, φυσικά με το αζημίωτο.
Μιλώντας περίπου 20 χρόνια αργότερα στον Dj Pete Fornatale, ο Harry Nilsson θα θυμηθεί:
"Ήμουν σε ένα party στο Laurel Canyon ένα βράδυ και κάποιος έπαιξε αυτό το τραγούδι. Νόμιζα πως ήταν ο Lennon. Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα στο φίλο μου και τον ρώτησα ποιο ήταν αυτό το τραγούδι. Του το τραγούδησα λίγο, του είπα ότι μοιάζει με Lennon με Beatles κλπ. Μου είπε "Ξέρω ποιο εννοείς αλλά δε μου έρχεται τώρα". Ψάχναμε τις συλλογές μας από Beatles για να το βρούμε. Και τότε σκέφτηκα πως δεν είναι Beatles αλλά Grapefruit (σ.σ. : γκρουπ των 60s υπό την "προστασία" των Beatles). Κάποιος τότε ανέφερε το όνομα των Badfinger. Βρήκα το Without You και το πήγα κατευθείαν στον παραγωγό μου Richard Perry. Του είπα "Νομίζω πως βρήκα ένα"...".
Κι όμως. Υπήρχαν πολλά ακόμα για τους Badfinger εκεί έξω, για την ακρίβεια το συγκρότημα δεν είχε ζήσει τίποτε ακόμα από αυτά τα οποία θα έγραφαν τη θρυλική, όσο και τραγική ιστορία του. Στα τέλη του 1971 κυκλοφορεί το "Straight Up", το με διαφορά πιο επιτυχημένο album των Badfinger. Μέσα στο αγγλικό καταχείμωνο, το γκρουπ φοράει τα μάλλινα του στο εξώφυλλο, "ζεσταίνει" δε τους οπαδούς του με τραγούδια όπως τα "Day After Day" και "Name of the Game". Οι Badfinger μεγαλώνουν απότομα, έχουν ένα εξαιρετικό album στις αποσκευές τους, έχουν στις "πλάτες" τους περιοδείες με σπουδαία ονόματα της εποχής όπως οι REO Speedwagon και οι Wishbone Ash. Η Αμερική τους ανοίγει τις πόρτες της. Μαζί με την επιτυχία όμως έρχονται και οι προσωπικές έριδες. Στο "Straight Up", οι Pete Ham και Joey Molland μοιράζονται από πέντε τραγούδια έκαστος, ενώ ο Evans έχει δύο δικά του. Τα τραγούδια του Mike Gibbins έχουν απορριφθεί. Σε κάθε περίπτωση, το ιδιαίτερα επιτυχημένο αυτό album παρουσιάζει μια ομάδα μουσικών που μάλλον αποτελούν ένα ώριμο σύνολο, τέσσερις ανθρώπους στην ηλικία των 20+ που παρόλο που δεν έχουν την τύχη απολύτως στα χέρια τους, δείχνουν να πατάνε γερά στα πόδια τους. Όλα αυτά αποδείχθηκαν τόσο, μα τόσο λάθος.
Όλα είχαν ξεκινήσει και κλιμακώθηκαν όταν υπέγραψαν συμβόλαιο με τον επιχειρηματία και manager, Stan Polley. Ο Polley ήταν ο διαχειριστής των κερδών των Badfinger, από τις περιοδείες και τις πωλήσεις δίσκων. Το συγκρότημα έδειξε αρχικά εμπιστοσύνη στον manager, ωστόσο η διαχείριση των χρημάτων ήταν ξεκάθαρα κάκιστη, όσο και ύποπτη, εκείνη την εποχή, αφήνοντας τους Badfinger σε τέτοια οικονομική στενότητα και δυσπραγία, που δυσκολεύονταν να πληρώσουν και τους βασικούς λογαριασμούς τους. Χαρακτηριστική ήταν η μήνυση της Warner Bros. προς τον Polley το 1974. Αφού διαπραγματεύτηκε συμβόλαιο για τους Badfinger, απέκτησε πρόσβαση σε λογαριασμό όπου κρατούνταν κεφάλαια μεσεγγύησης, κεφάλαια τα οποία το εκδοτικό τμήμα της Warner αδυνατούσε να εντοπίσει, λίγο καιρό αργότερα. Επρόκειτο για έναν οικονομικό όλεθρο που άφησε τους Badfinger στα όρια της χρεωκοπίας. Στις 23 Απριλίου του 1975, ο Pete Ham έλαβε ένα τηλεφώνημα όπου μάθαινε τα νέα της εξαφάνισης όλων των χρημάτων. Συναντήθηκε με τον Tom Evans για να συζητήσει την κατάσταση, καταναλώνοντας γύρω στα 10 whiskey. Την επόμενη μέρα βρέθηκε κρεμασμένος στο γκαράζ του, ενώ δίπλα του βρέθηκε ένα σημείωμα στο οποίο κατηγορούσε τον Polley για τον θάνατο του. Τρεις μέρες αργότερα, θα έκλεινε τα 28 του χρόνια.
Οι Badfinger προφανώς και διαλύθηκαν, έστω και προσωρινά. Ο Tom Evans θα δουλέψει ως οδηγός ταξί, καθώς και στις μονώσεις σωλήνων, για να βγάλει τα προς το ζην. Τρία χρόνια αργότερα οι Evans και Molland θα συνεργαστούν με τον κιθαρίστα/τραγουδιστή Joe Tansin, σε μια προσπάθεια να επαναφέρουν το γκρουπ στη δημοσιότητα. Το Airwaves κυκλοφορεί το 1979, ωστόσο δεν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, σε ένα power pop κοινό το οποίο "πολιορκείται" από νέα εξαιρετικά συγκροτήματα και τις κυκλοφορίες τους. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το "Say no More" του 1981, τη δεύτερη κοινή reunion προσπάθεια των Evans και Molland, με τον Tansin να αποτελεί παρελθόν. Δύο χρόνια μετά, η τραγωδία θα χτυπούσε ξανά την πόρτα των Badfinger. Κάποια στιγμή το Νοέμβριο του 1983, οι δύο μουσικοί διαφωνούσαν εκ νέου για οικονομικά ζητήματα, σε μια συζήτηση την οποία είχαν κάνει ξανά και ξανά, λόγω του επί χρόνια κακού management του γκρουπ. Αυτή τη φορά, η διαφωνία είχε να κάνει με τα royalties του "Without You", για το οποίο προφανώς και είχε ήδη γίνει αντιληπτό το τι χρυσωρυχείο αποτελεί. Υπήρχε βέβαια μια σημαντική λεπτομέρεια. Σύμφωνα με το σημείωμα αυτοκτονίας του Pete Ham, ο Stan Polley είχε "κλέψει" τα royalties των τραγουδιών των Badfinger.
Την επόμενη μέρα, μετά την έντονη συζήτηση του με τον Joey Molland, ο Tom Evans κρεμάστηκε από μια ιτιά πίσω από το σπίτι του, στο Richmond της επαρχίας Surrey της Αγγλίας. Ήταν 36 ετών.
Επρόκειτο για τον επίλογο σε μία από τις πλέον τραγικές και άδικες rock ιστορίες, μια ιστορία όμως που καταδεικνύει το πόσο επικίνδυνη και αποκρουστική είναι η βιομηχανία, σε περίπτωση που κάποιος καλλιτέχνης δεν μπορεί να ελέγξει τις αντίστοιχες παραμέτρους, βρίσκοντας ένα άτομο εμπιστοσύνης. Η φήμη των Badfinger έχει σήμερα αποκατασταθεί, το υλικό τους έχει αποκτήσει σημαντική δημοσιότητα ανάμεσα στους συλλέκτες του classic rock, υπάρχουν δε δύο σημαντικά γεγονότα τα οποία ευθύνονται για την απόδοση αυτής της "δικαιοσύνης".
- Το 1994 η νέα τότε και ταλαντούχα Mariah Carey, κυκλοφορεί το video με τη ζωντανή απόδοση του Without You. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια views του τραγουδιού στο YouTube είναι πραγματικά τίποτα μπροστά στη συχνότητα με την οποία παιζόταν το video στο κραταιό τότε MTV. Όλοι μιλάνε για το τραγούδι της Mariah Carey. Οι υποψιασμένοι μιλάνε για το "Without You" του Harry Nilsson. Κάποια στιγμή φτάνει και η σειρά των Badfinger. Τουλάχιστον οικονομικά. Το Pete Ham's Estate αποκομίζει ένα ποσό της τάξεως των 500.000 δολαρίων. Έκτοτε, περισσότεροι από 180 καλλιτέχνες έχουν διασκευάσει το "Without You".
- Στις 29 Σεπτεμβρίου του 2013, ο Walter White, ο καθηγητής που στο πλαίσιο του ανεπανάληπτου "Breaking Bad" εξελίχθηκε σε μεγαλέμπορο ναρκωτικών, αποχαιρετά τον Jessie Pinkman και μαζί το κοινό που αγάπησε τόσο πολύ αυτή τη σειρά. Κοιτώντας για μια ακόμα φορά τον εξοπλισμό με τον οποίο "μεγαλούργησε", λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, θα φύγει από το πλάνο (και από τη ζωή) με τη συνοδεία ενός πανέμορφου ροκ τραγουδιού. Ο κόσμος ψάχνει απεγνωσμένα να μάθει για ποιο τραγούδι πρόκειται. Το "Baby Blue" (από το "Straight Up" album) φαντάζει ιδανικός χαρακτηρισμός για την crystal meth του κου White, καθώς ήταν το χαρακτηριστικό μπλε της χρώμα που την ξεχώριζε από άλλες αντίστοιχες. Το "Baby Blue" υπήρξε μια παλιά επιτυχία ενός συγκροτήματος των 70s. Ο κόσμος αρχίζει να μιλάει για κάποιους Badfinger που έγραψαν αυτό το όμορφο τραγούδι. Τα διαδικτυακά downloads του Baby Blue αυξάνονται ξαφνικά κατά 3.000%! Το τραγούδι θα βρίσκεται πλέον στα χείλη εκατομμυρίων νέων ανθρώπων, 52 ολόκληρα χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία.
O drummer Mike Gibbins έφυγε από τη ζωή το 2005, λόγω ανευρύσματος. Ο Joey Molland είναι πλέον το μόνο εν ζωή μέλος από εκείνη τη θρυλική σύνθεση των Badfinger. Η ιστορία τους είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς rock 'n' roll θρύλους, η απόδειξη του πως η απόλυτη επιτυχία μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη τραγωδία, βάσει των λάθος ενεργειών. Οι Badfinger είναι ένας θησαυρός του classic rock.
Photos by Wikimedia Commons
