Απάντηση σε παρέμβαση της Μαρίας Μενδρινού
Πολύ ωραίο το γραπτό και ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου . Ομως πρέπει να διαφωνήσω με την τελευταία πρόταση , η Μουσική δεν κάνει επαναστάσεις , η επανάσταση είναι κάτι όχι καθημερινό , είναι κάτι που αλλάζει άρδην μιά πραγματικότητα μιά αντίληψη , μιά κατάσταση . Η Μουσική επαναστατεί το μέσα μας , όποιος θέλει να θεωρήσει τον εαυτό του φίλο τής μουσικής το έχει νιώσει , όταν την συνάντησε τού άλλαξε τον κόσμο , τον συντάραξε , τον παρότρυνε , τον ενθάρρυνε , τον γιάτρεψε , τού άλλαξε τον τρόπο που αισθάνεται και αντιλαμβάνεται .
Συνηθίζουμε να πιστεύουμε ότι υπήρξαν μουσικές επαναστάσεις , δεν το ασπάζομαι , υπήρχε μουσική εξέλιξη η οποία πιστεύω διακόπηκε από την συνύπαρξη χιπ-χοπ και μουσικής βιομηχανίας σε κατάσταση απόλυτης φιλαργυρίας . Θεωρούμε ίσως λόγω ηλικίας , ίσως επειδή έτσι μάθαμε ότι η σύγχρονη μουσική έχει ρίζες στο ροκ-εν-ρολ τού 50 και προηγουμένως οι άνθρωποι μόνο γκάριζαν και βέλαζαν .
Κατά την γνώμη μου εκεί στο 50 απλά έτυχε να συμπέσουν η μεταπολεμική οικονομική και πολιτιστική ευμάρεια τού Δυτικού κόσμου με ότι ανάγκες γεννιούνται και η έντονη μαζικοποίηση τής μουσικής , υπήρχε πριν από το ροκ-εν-ρολ , το ragtime , οι Big Bands , η τζαζ , τα λάτιν , τα παραδοσιακά , και η εξέλιξη τους έφερε τα μεταγενέστερα , νομίζω ότι εδώ και καμμιά εικοσαριά χρόνια αυτή η εξέλιξη φρέναρε απότομα .
Η "μουσική" βιομηχανία καταστρέφει το μέλλον της , ακόμα και η νεολαία έχει σημεία αναφοράς στο παρελθόν . Καληνυχτώ καi ευχαριστώ
Neverwill.
