Αποπνέει μια αναζωογονητική φρεσκάδα ο ήχος και τα λόγια τής φωνής τού Πετρίδη , έχω μια εντύπωση ότι οι απάνιες παρουσίες του σε συνεντεύξεις είναι σε σχετικά " ελεγμένο " περιβάλλον και άριστα πράττει γιατί δεν υπάρχει λόγος εμπλοκής και συγχρωτισμού με την φτήνεια και την οργή , θα ήταν όχι μόνο επιθυμία πολλών αλλά προσταγή τής Ιστορίας η κατασκευή κάποιου ηχητικού "ημερολογίου" διάρκειας ωρών , όχι σαν μονόλογος αλλά κάπως σαν την σειρά με τον Θεοδωράκη που είχε φτιάξει κάποτε ο συγκεκριμένος σταθμός , μακάρι .
Ακούγοντας τα περί Μπράνσον και Οξφόρδης αλλά και στο τέλος περί δύσκολης μέρας και Joni Mitchell , μού ήρθε στην σκέψη μια σκηνή σε μια σειρά , είναι κακής ποιότητας αντιγραφή και δεν ξέρω αν θα παίξει, ο διάλογος είναι μετά το τέλος μιας σκληρής μέρας και ό ένας ρωτάει τον άλλον πώς καταφέρνει να αντέχει την κάθε μέρα και πάει κάπως έτσι ,
- Βρες κάτι που να αξίζει να παλέψεις για αυτό
- Νόμιζα ότι είχα βρει κάτι
- Την μουσική ; η μουσική είναι μια χαρά , πήγαινε σπίτι και βάλε τον αγαπημένο σου δίσκο με την ένταση στο τέρμα και σε κάθε νότα να θυμάσαι ότι αυτό είναι κάτι που το σκοτάδι δεν μπορεί να σού κλέψει .
Neverwill
