Ένας 15χρονος του '60, έβλεπε κινηματογράφο από όλα τα είδη, Φελινι, Κουροσάβα, Πολάνσκι, Γουέστερν, αστυνομικά, Ελληνικά, αισθηματικά, τα πάντα.
Το ίδιο και στην μουσική, στην δεκαετία του '60 ακούγαμε τα λαϊκά μας, τον Θεοδωράκη μας, τον Χατζιδάκι μας, τον Σαββόπουλο, χωρίς να σκεφτόμαστε σε ποιο κόμμα ανήκε και βέβαια όλη την μαγεία της διεθνούς μουσικής από όλες τις μεγάλες χώρες.
Διαβάζαμε βιβλία, πολλά βιβλία, λογοτεχνικά που ίσως ήταν προχωρημένα για την ηλικία μας, διαβάζαμε εφημερίδες, όχι μόνο αθλητικές, αλλά πολιτικές.
Παρακολουθούσαμε αθλητισμό, κλασικό στίβο, ποδόσφαιρο, μπάσκετ.
Φλερτάραμε με τα κορίτσια της γειτονιάς από μικροί, ναι πηγαίναμε παράνομα και παίζαμε ποδοσφαιράκι και οι πιο προχωρημένοι μπιλιάρδο.
Τι κάνουν από όλα αυτά οι σημερινοί 15χρονοι, ίσως φλερτάρουν λίγο, βλέπουν τις ταινίες blockbuster και μερικοί ασχολούνται με τον αθλητισμό, όχι βέβαια στον βαθμό της δικιάς μας γενιάς.
Έχει αλλάξει ο κόσμος και ειδικά στην Ελλάδα πιστεύω ότι έχουμε πάρει άλλη κατεύθυνση σε σχέση με νέους άλλων χωρών.