Με αφορμή τον Robbie Williams. Έχουν πια οι συναυλίες στην Ελλάδα την ίδια γοητεία;

Η χώρα μας περνάει μία από τις καλύτερες περιόδους στην έλευση καλλιτεχνών από το εξωτερικό. Αμέτρητα ονόματα σε μόνιμη βάση εμφανίζονται συνήθως στην Αθήνα και προκαλούν ενθουσιασμό, όπως είδαμε και με τον Robbie Williams.

Είναι όμως αυτό το ζητούμενο σήμερα από τις συναυλίες, δηλαδή η όσο πιο πολύ γίνεται φασαρία και ας πάει και το παλιάμπελο που λέμε χωρίς ιδιαίτερη σημασία στην ποιότητα της μουσικής, ένας ατελείωτος χαβαλές.

Μου έλεγε προχθές ένας φίλος, είδα τον Robbie Williams, την φασαρία που επικρατούσε και νοστάλγησα το Ηρώδειο, να ακούσω και να απολαύσω Mozart, Beethoven, Vivaldi, αλλά και ροκ ονόματα όπως αυτά που ακούγαμε νεότεροι, Dylan, Neil Young, Joan Baez και δεν ήταν ανάγκη να ουρλιάξεις για να εκδηλώσεις την χαρά σου και να μην ακούς καθόλου την μουσική.

Αρκετοί από τους παλιούς είναι πια σκιά τους εαυτού τους  και σε τίποτα δεν θυμίζουν αυτούς που αγαπήσαμε, ο κόσμος όμως ουρλιάζει σαν να ζει το χθες, όχι να βλέπει το σήμερα.

Αυτό βολεύει πολλούς καλλιτέχνες ώστε να μην φαίνονται οι αδυναμίες τους