Σε συνέχεια της εκπομπής του Γιάννη Πετρίδη στις 28 Απριλίου.. Από ακροατή της εκπομπής.
1. Σωστότατη διατύπωση για τον κινηματογράφο. Δεν «υπάρχει» ταινία στο κινητό… μόνο στην αίθουσα του σινεμά υπάρχει η ταινία. …(και στο σημείο αυτό, οι παλιές ταινίες προκαλούσαν σκέψη στην γενιά μας).
2. Ναι μεγάλο θέμα…. Και στις συναυλίες, όχι μόνο στο Βερολίνο..το κοινό, ακόμη και στα πολύ νέα συγκροτήματα είναι συνήθως μεγάλοι σε ηλικία πάνω από 35-40, …..οι πιτσιρικάδες 15-25 είναι ελάχιστοι ενώ έπρεπε να ήταν η πλειοψηφία, δεν ασχολούνται με την μουσική σε εξέλιξη και της δικής τους γενιάς τους, ασχολούνται μόνο με ελάχιστα ακούσματα και με την τραπ, ….ωραίο το ερώτημά σας …έχουν στόχο οι νέες συναυλίες των νέων συγκροτημάτων τα νέα παιδιά ? αν φύγουν η γεράσουν οι παλιοί , ποιοί θα πηγαίνουν σε συναυλίες ? θα υπάρχουν άραγε έτσι, συναυλίες…
Το ίδιο ισχύει ,ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό και στην Ελλάδα..
…ίσως τα παιδιά μας να βλέπουν τα εισιτηριάκια συναυλιών των γονιών τους μόνο, σαν παραμύθι ….πχ. ας πούμε ότι, τα νέα παιδιά μου, έχουν τόσα πολλά ακούσματα, και ακούν και αγαπούν πολλά είδη, αν ήταν και φτηνές οι συναυλίες θα πήγαιναν συχνά…το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι….δεν υπάρχουν άλλα παιδιά ή πολλά παιδιά που ακούνε πολλά είδη μουσικής, παρά μόνο κάτι πολύ πεπερασμένα ακούσματα και αδιάφορα, στριμινγκ κλπ…αυτό τους προκαλεί θλίψη αλλά και ελάττωση ενδιαφέροντος για την μουσική. Διότι δεν βρίσκουν ανταπόκριση στους συνομήλικους τους…πχ δεν μπορούν να στείλουν ,ποικίλα ακούσματα, δεν μπορούν να στείλουν ένα ωραίο ή συναισθηματικό τραγούδι σε ένα αγόρι πχ. διότι δεν ακούνε τέτοια, μόνο τραπ και δεν θα καταλάβουν κανένα νόημα η συναίσθημα ,αν το στείλουν….με λίγα λόγια, δεν μπορούν να <<επικοινωνήσουν>>, η να κοινωνήσουν, δια μέσου της μαγείας της μουσικής κλπ..
(ούτε και έχουν άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι κλπ)
……είναι θλιβερό, σε αυτήν την εποχή όπου ένας νέος έχει εύκολη πρόσβαση σε μουσική στα πάντα, όμως δεν ακούει… ,δεν μπορώ να εξηγήσω ( η μάλλον μπορώ), πώς εμείς όταν είμασταν 13-18 ακούγαμε τόσο προσηλωμένα και με μέγιστο ενδιαφέρον μουσική και μάλιστα και τόσο δυσκολη μουσική, θές το προκγρ των 70΄ς, ,τους δύσκολους Έμερσον , τους Πινκ Φλόυντ ,τους Κινγ Κρίμσον, θες το χέβι ροκ, το πανκ, το ποπ, ?? έτυχε ?? ή, ποια πράγματα έπαιξαν ρόλο ? η ερώτηση η δική μου είναι ..κατά πόσο επηρεάζει την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού ή νέου το μη άκουσμα πολλών ειδών μουσικής, αλλά τι ζημιά μπορεί να κάνει το πρόχειρο τραγούδι και ιδίως το τραπ ?...με ελάχιστη ζημιά, το σβήσιμο της κριτικής σκέψης των νέων και της σύγκρισης, της μη σκέψης, διότι μεχρι το 2000 έστω η μουσική προκαλούσε σκέψη.
Το πρόβλημα το δημιούργησαν οι λίγες και πανίσχυρες εταιρείες, πολλές φορές δείχνουν να είναι άσχετοι από μουσική, ίσως με τον καιρό να καταλάβουν ότι κάνουν λάθος, ή άλλους στόχους έχουν.
3. Ναι , οι νεαροί απερίσκεπτα καταναλώνουν διάφορα, και αγοράζουν έναν πολύ ακριβό καφέ ή μια μ....,και βέβαια ένα πανάκριβο αί-φόν, αλλά ποτέ δεν δίνουν ένα ευρώ για την μουσική. Βέβαια είναι ακριβά τα εισιτήρια αλλά και τα βινύλια, δεν μπορεί να κάνουν 40 ευρώ, (όλα σε πλήρη αντίθεση με την δική μας εποχή).
4. Τζέσι Γουέαρ , σπουδαία καλλιτέχνιδα, ωραία γλυκιά ήρεμη σμουθ φωνή, μπράβο Γιάννη.
5. Μπόι Τζίνιους…ναι σούπερ Γιάννη,,, ένα πολύ ωραίο νέο συγκρότημα
6. Το νέο τραγούδι των Tζεθρο ταλλ , καλό , αλλά ακούγεται σαν να έχει βγεi από Kινγκ Kρίμσον.
7. Let it whip , το ωραίο τραγούδι αυτό, έπαιξε πολύ στις ντίσκο στα νησιά τα καλοκαίρια 1981-83 και είχε μεγάλη επιτυχία.
8. Μπράβο ξανά Γιάννη, όλα τότε ξεκίνησαν….Red hot του 1955…
