Αυτά που παρακολουθούμε στα τσαρτ Αγγλίας και Αμερικής δεν έχουν προηγούμενο και δύσκολα μπορεί να αξιολογήσει κανείς το τι πραγματικό συμβαίνει.
Στα 10 πρώτα αρκετά άλμπουμ του χιπ χοπ με μερικές δεκάδες πωλήσεις και πολλά streaming από τραγούδια τα οποία ουσιαστικά δεν ακούγονται πουθενά αφού ελάχιστα από αυτά τα παίζει το Αμερικάνικο ραδιόφωνο.
Δεν είναι μαγική εικόνα, είναι ένας νέος τρόπος που έχουν επιβάλλει οι δισκογραφικές για να δημιουργήσουν την νέα κατάσταση η οποία τους προσφέρει κέρδη.
Οι εταιρείες πια είναι κάτι σαν frabchise κυκλοφορούν καλλιτέχνες που δεν είναι απόλυτα δικά τους δημιουργήματα αλλά τους βρίσκουν σε Τικ Τοκ κλπ.
Στην Αγγλία συχνά έχουμε, συνήθως ροκ γκρουπ να είναι για μία εβδομάδα στα 10 πρώτα και ύστερα να εξαφανίζονται ενώ η απήχηση τους στο YouTube είναι σχεδόν ανύπαρκτη, δηλαδή από την μία έχουμε τα Αμερικανάκια του χιπ χοπ με δεκάδες εκατομμύρια και από την άλλη τους Βρετανούς με μερικές χιλιάδες.
Κάποιος από τους δύο κάτι μας κρύβει ή και οι δύο. Τραγούδια επιτυχίες κυκλοφορούν κατά καιρούς, αλλά είναι ελάχιστα.
