Είδα για λίγο τις εκδηλώσεις για τον νέο χρόνο στο σύνταγμα και το ίδρυμα Νιάρχος και με λύπη μου παρατήρησα για μία ακόμα αφορά την απουσία της Ελληνικής μουσικής.
Πιστεύω ότι θα είμαστε από τις λίγες χώρες που θα χρησιμοποιούμε σε τέτοιες εκδηλώσεις αποκλειστικά Αγγλόφωνα τραγούδια που μπορεί να είναι ωραία, όμως δεν έχουν την αμεσότητα και μαγεία που έχει για μας η Ελληνική μουσική στην οποία υπάρχουν πολλά αριστουργήματα και θα προκαλούσαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο κοινό. Τα τεχνικά προβλήματα προκάλεσαν τραλαλα στην αρχή της τηλεοπτικής μετάδοσης της εκδήλωσης από την ΕΡΤ.
Αγγλόφωνα θα μπορούσαν να ήταν μόνο τα εποχιακά Χριστουγεννιάτικα.
Για μία ακόμα φορά το ίδιο συνέβη και στην επιλογή των τραγουδιών της Eurovision. Οι υπεύθυνοι έπρεπε να πείσουν ονόματα όπως ας πούμε η Μαρίνα Σάττι να μας εκπροσωπήσει.
Βασικά θα πρέπει να κάτσουν κάτω οι υπεύθυνοι και να σκεφτούν τι επιδιώκουν από μία συμμετοχή στην Eurovision με ένα Αγγλόφωνο τραγούδι, ακόμα και αν το τραγούδι κερδίσει το πρώτο βραβείο, κάτι που δεν είναι εύκολο, θα έλεγα ότι οι πιθανότητες είναι ελάχιστες γιατί δεν βγαίνουν κάθε μέρα Παπαρίζου, η οποία ήδη είχε επιτυχίες στην Ευρώπη, δεν ήταν άγνωστη.
Ο σκοπός της Eurovision για την συμμετοχή της οποίας η ΕΡΤ πληρώνει αρκετά χρήματα, για μένα πρέπει να έχει ένα και μοναδικό στόχο, την τουριστική προβολή της χώρας με κάτι Ελληνικό, μπορεί να βρεθεί ο τρόπος να κάνει σχετική επιτυχία, δηλαδή να μπει στα 10 και να προβάλει και την χώρα μας.
Τα μοντέρνα Αγγλόφωνα τραγούδια δεν κάνουν προβολή της Ελλάδας, απλά διεκδικούν μία αξιοπρεπή θέση για την οποία δεν μας ενδιαφέρει.
Η ΕΡΤ στην τηλεόραση κάνει εξαιρετική δουλειά και αποτελεί μια όαση στα τηλεοπτικά δρώμενα της χώρας στην Eurovision όμως δεν.... θέλει δραστικές αποφάσεις.
Βέβαια το Ελληνόφωνο τραγούδι δεν είναι και στα καλύτερα του, όμως κανείς δεν το στηρίζει και δυστυχώς δεν υπάρχουν πια άνθρωποι γι' αυτό. Οι καλλιτέχνες που είναι ήδη γνωστοί προσπαθούν να συντηρήσουν τις υψηλές αποδοχές τους, οι νέοι δεν βρίσκουν πουθενά στήριγμα, οι δισκογραφικές δεν ενδιαφέρονται πια να βρουν νέα ταλέντα. Μόνο μικρές εταιρείες όπως το Όγδοο προσπαθούν, αλλά δεν έχουν τον τρόπο να 'απλώσουν' το ρεπερτόριο τους.
Βασικά όλες οι δισκογραφικές έχουν σαν σύνθημα το τρως πολύ πληρώνεις λίγο, δεν δίνουν λεφτά ενώ εισπράττουν αρκετά, το ίδιο και οι συναυλίες, να δούμε τι θα κάνουν μόλις φύγουν οι γενιές των ξένων που δημιουργήσαμε εμείς από το ραδιόφωνο και βασικά όταν θα αποσυρθούν οι σημερινοί Έλληνες που συντηρούν ακόμα το σύστημα..
Βέβαια τα τοπικά ρεπερτόρια έχουν υποχωρήσει και σε χώρες τύπου Ιταλίας και Γαλλίας, αλλά εδώ το κακό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και όλοι στα Media ενθαρρύνουν τους νέους στα Αγγλόφωνα που η μεγαλύτερη επιτυχία τους θα είναι να ακουσθούν στην περιοχή του Γκάζι.
Καλή χρονιά!
