Σε εκείνη την παλιά Ελλάδα, τα γαλλικά και το πιάνο σήμαιναν εκτός τών άλλων και άνοδο κοινωνική. Τα μερσί και τα μπονζούρ έδιναν κι έπαιρναν και η λέξη mondaine χαρακτήριζε κομψά τις κοσμικές ανερχόμενες κυρίες.
Εξάλλου, με το ψευδώνυμο «Μονταίν» έλαμπε στον χώρο τής δημοσιογραφίας και η Άννα Θ. Συναδινού (1884-1962), κόρη τού δημοσιογράφου Βλάση Γαβριηλίδη και σύζυγος τού θεατρικού συγγραφέα Θεόδωρου Συναδινού.
Πολύ πριν από τον «Ίακχο» Ζάχο Χατζηφωτίου τού «Ταχυδρόμου», η θρυλική Αθηναία κοσμικογράφος κατέγραφε σε εφημερίδες σαν το ΒΗΜΑ τα τής ζωής τών σαλονιών. Ρόλο μιάς τέτοιας Αθηναίας mondaine τών δεκαετιών ‘20 και ‘30 φαντάστηκα λοιπόν να παίζει η Πέμη Ζούνη στην εκπομπή τής σειράς «Οι παλιοί μας φίλοι» που με τον Κώστα Αυγέρη αφιερώσαμε το 1991-92 στον Έλληνα βασιλιά τού ταγκό Θόδωρο Παπαδόπουλο και το ρεμπέτη Απόστολο Χατζηχρήστο.
Έτσι, με την άνεση και τη χάρη κοσμικής κυρίας τού μεσοπολέμου, η Πέμη μάς έδωσε ένα μικρό χρονικό τής εποχής με μια ωραία παρλάτα τού Γιώργου Κρητικού. Και επειδή και η ίδια τραγουδάει πολύ ωραία, μάς είπε κι ένα από τα κοσμαγάπητα ταγκό τού Θόδωρου Παπαδόπουλου σε ενορχήστρωση Γιάννη Κ. Ιωάννου. «Να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι, τί καημός». Φωτογραφία Συράκος Δανάλης, οργάνωση παραγωγής Λαμπρινή Αθανασίου-Μπλέτα, σκηνοθέτης ο Κώστας Αυγέρης.
Γι' αυτό το αφιέρωμα στους παράλληλους βίους τών δύο συνθετών, είχαμε πάρει τότε από την ΕΡΤ το βραβείο καλύτερης τηλεοπτικής μουσικής εκπομπής. Αμέσως μετά, εγώ έφυγα από την ΕΡΤ για το ραδιόφωνο τού ΣΚΑΪ.
Γιώργος Παπαστεφάνου
