Με τους μνημονιακούς ή τους αντιμνημονιακούς, ένα δίλημμα που όσο και να μην το παραδεχόμαστε υπάρχει σε μεγάλο τμήμα του Ελληνικού πληθυσμού χωρίς απόλυτα ξεκαθαρισμένη απάντηση.
Οι οπαδοί και των δύο απόψεων κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες που είχαν και θα έχουν στην άλλη περίπτωση οι επιλογές τους.
Εδώ και χρόνια ζούμε μια σουρεαλιστική κατάσταση με πολιτικούς κατώτερους των περιστάσεων σε σημείο που είμαι σίγουρος ότι αν το κυβερνητικό ντουέτο ήταν εναντίον του μνημονίου, η αντιπολίτευση, θα ήταν υπέρ.
Ενόχλησε προφανώς κάποιους η άποψή μου ότι η συνεργασία ΝΔ με ΠΑΣΟΚ και η προσέγγιση σε πολλά θέματα του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να το φανταστεί κανείς πριν μερικά χρόνια.
Όμως όλα πια τα βλέπουμε με οπαδική άποψη και ότι λέει το κόμμα που υποστηρίζουμε είναι η μοναδική λύση για τη χώρα.
Αυτοί που είναι υπεύθυνοι βέβαια έχουν πάψει προ πολλού να ενδιαφέρονται για τη χώρα. Πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες κυττάνε το συμφέρον των κομμάτων τους και των εταιριών τους.
Παλαιότερα σε δύσκολες εποχές, πλούσιοι Έλληνες έκαναν τα πάντα για να σωθεί η χώρα από δύσκολες στιγμές, δώριζαν μάλιστα όλα τους τα υπάρχοντα.
Σήμερα τι έχουμε, μία οικογένεια κάνει δωρεές σε μεμονωμένα άτομα και χαρίζει καύσιμα για την παρέλαση, η άλλη επειδή μειώθηκε η κίνηση των αυτοκινήτων στους εθνικούς δρόμους λόγω της αύξησης των καυσίμων, βάση ρήτρας, παίρνει χρήματα σαν επιδότηση από μια πτωχευμένη κυβέρνηση, άλλος μεγαλοεπιχειρηματίας βοηθάει δήθεν ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά μέσω κρατικών ή δημοτικών επιχορηγήσεων.
Άλλος που κατάφερε να του χαρίσει σχεδόν η χώρα την μεγαλύτερη εταιρία της, είναι σε διένεξη με την ΔΕΗ και θέλει να πληρώνει το ρεύμα κάτω του κόστους.
Το μεγάλο όνομα που πριν μερικά χρόνια αγόρασε όλες τις εταιρίες και κατείχε μέχρι και 20% ακόμα και από τον ΟΤΕ, έχει εξαφανιστεί από την επικαιρότητα.
Οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών, ενδιαφέρονται μόνο για συναλλαγές με συγγενικά τους πρόσωπα, τα χρήματα όμως που έχουν τα ιδρύματά τους, είναι ΄κλεμμένα΄επίσημα από την φορολογία του Ελληνικού λαού.
Σε όλα τα μεγάλα θέματα υπάρχει η αντίθετη άποψη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, λογικό βέβαια μέχρι ένα σημείο, αλλά ας πούμε είναι δίκαιη η χαμηλή φορολογία των αγροτών σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες;
Δύσκολες οι συνθήκες εργασίας τους, αλλά εξ ίσου δύσκολες και ψυχοφθόρες πια είναι οι σχέσεις εργασίας όλων των Ελλήνων.
Μεγάλος θόρυβος έγινε τα τελευταία χρόνια για τις συντάξεις μαϊμού, πήρε το κράτος κάποια χρήματα από αυτά; τιμωρήθηκαν οι δημόσιοι λειτουργοί και οι γιατροί που συνένεσαν στην απονομή των συντάξεων;
Τι έγινε με αυτούς που διώρησαν εκατοντάδες χιλιάδες στο δημόσιο στην περασμένη δεκαετία;
Γιατί οι δικαστικοί αδιαφορούν για τις συνεχόμενες παραβιάσεις της νομιμότητας από την κυβέρνηση που έχει βάλει σκοπό να εξοντώσει όλους τους Έλληνες πλην των βουλευτών και όλων των κοινωνικών ομάδων που είναι αιχμάλωτοί τους λόγω της στενής επαγγελματικής σχέσης που έχουν μαζί της; και δεν μιλάω βέβαια για τους μισθωτούς και συνταξιούχους που σε λίγο θα έχουν μεγαλύτερα προβλήματα και από τους λαθρομετανάστες.
Τα ΜΜΕ έχουν χωριστεί σε δύο μέρη, σ'αυτούς που υπερασπίζονται λυσσαλέα την κυβερνητική πολιτική και αυτούς που υπερασπίζονται, όχι το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την αποτυχία της κυβέρνησης και επιστροφή σε τοπικό νόμισμα.
Γιατί το κάνουν αυτό, γιατί αυτοί που είναι πίσω τους δεν πιστεύουν σε κόμματα αφού δεν θα είναι απίθανο το να υποστηρίζουν με άλλα μέσα που ελέγχουν ακριβώς αντίθετες θέσεις.
Γενικά ο σκοπός τους είναι να διχάσουν τον Ελληνικό λαό αδιαφορώντας αν αυτός ο διχασμός οδηγήσει σε εμφύλιο.
Βέβαια και η ευθύνη του κόσμου είναι σημαντική, αφού ακόμα και στο ποδόσφαιρο μερικοί ενοχλούνται που στην εθνική ομάδα σκοράρει ο Μήτρογλου και δεν παίζουν παίκτες της ομάδας τους.
Η εθνική συνείδηση είναι κάτι που λείπει σε πολιτικούς, οικονομικούς παράγοντες, αλά και στον απλό κόσμο.
Σκεφτείτε σήμερα στην επέτειο του πολυτεχνείου να είχε κάποιος την ιδέα να αναρτήσει έξω από το σπίτι του την Ελληνική σημαία, θα τον πέρναγαν για χουντικό της επταετίας.
Κώστας Ζουγρής
