Δεν πάμε πουθενά , αν πρέπει να αποφασίζουμε το σωστό με βάση τον οδηγό επιβίωσης τού κάθε κόμματος δεν γίνεται δουλίτσα .
Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μιά βαθιά διχαστική ρητορική από συγκεκριμένα κόμματα , βασίζεται στην αγιοποίηση τού ίδιου και την δαιμονοποίηση τού αντιπάλου .Αυτή η τακτική αποβλέπει στην διατήρηση πολιτικής ισχύος τών εκφραστών της μέσω τής πνευματικής αγκύλωσης τών ψηφοφόρων , δηλαδή αντί να προτάσσεται η σημασία τού μέλλοντος και η ανάγκη συμμετοχής μας σε αυτό προσπαθώντας για το καλύτερο , προτιμά να αφήνει το κοινό του σε ακαμψία δέσμιο ενός εξωραισμένου παρελθόντος που πρακτικά ποτέ δεν υπήρξε αλλά και αλυσοδεμένο σε αντιλήψεις που δεν υφίστανται με όρους πραγματικότητας , κυρίως δε καθιστούν τον οπαδό φορέα αρετής και καλού ενώ προφανώς οι αντίπαλοι είναι διαβόλια και τριβόλια .
Για παράδειγμα οι αντίπαλοι δεν ξέρουν για ειρήνη και ελευθερία , είναι ζώα , μόνο εμείς ξέρουμε . Επίσης πάντα υπάρχουν " κάποιοι " , δεν κατονομάζονται ποτέ αλλά είναι σίγουρο ότι είναι σκοτεινές δυνάμεις τών άλλων . " Κάποιοι" εμπλέκουν τούς καλλιτέχνες καί ̈κάποιοι " άλλοι προτιμάνε τον Ρουβά , γιατί οι άλλοι είναι και φλώροι συν τοίς άλλοις και πολύ χοντρόπετσοι για να έχουν ευαισθησίες και πολύ ηλίθιοι για να μπορούν να σκεφτούν . Και ποιοί είναι αυτοί οι άλλοι , μήπως δεν είναι αυτοί που μεταφέρουν παγκοσμίως μόνοι τους το πετρέλαιο , δεν είναι αυτοί που οι δικοί τους σύμμαχοι έκαναν πολέμους ;
