Αγοράζαμε πολύχρωμα χαρτιά, βρίσκαμε από τα ξυλουργία πηχάκια, νομίζω έτσι τα λέγαμε και με την προσθήκη κόλλας προσπαθούσαμε πιτσιρικάδες να φτιάξουμε τον χαρταετό και να πετάξουμε στο ...διάστημα. Για ουρά είχαμε τις κορδέλες από τις απόκριες και κόβαμε εφημερίδες.
Τότε, στο μακρινό παρελθόν υπήρχαν άπλετοι χώροι μέσα στην Αθήνα για να πετάξει κανείς τον χαρταετό του, τώρα τον αγοράζεις με 5 ευρώ από ένα μεγάλο κατάστημα και πας στα βουνά για να τον πετάξεις.
Ήταν τόση η χαρά μας όταν πέταγε ψηλά, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα σημερινά παιδιά που όπως κι εμείς το βλέπουν σαν να υλοποιείται ένα όνειρο για ταξίδι σε έναν παραμυθένιο κόσμο.
Καλή Σαρακοστή
Κώστας Ζουγρής
