Μερικοί ενοχλούνται από την αλληλεγγύη που δείχνουν οι βουλευτές στις περιπτώσεις αίτησης για άρσης του βουλευτικού ασύλου σε διάφορες περιπτώσεις.

Αυτή η αλληλεγγύη πηγάζει από το αίσθημα αυτοσυντήρησης που έχουν όλες οι συντεχνίες στην χώρα μας, αυτές μας κυβερνούν, όλοι οι υπόλοιποι είμαστε στην κυριολεξία σκλάβοι τους και βέβαια ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό, δεν είναι βλάκες.

Θα σας γράψω μία από τις πολλές περιπτώσεις που έχω καταλάβει προσωπικά το τι σημαίνει συντεχνία.

Πρόσφατα βγήκε μία απόφαση που επιτρέπει στις τράπεζες να πληρώσουν τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους στην Ελευθεροτυπία, μπράβο και συγχαρητήρια για την απόφαση, με την διαφορά ότι αυτή δεν καλύπτει, όπως πιστεύω αυτούς που εργαζόντουσαν στην εφημερίδα με Δελτίο παροχής υπηρεσιών και αν τους καλύπτει, δεν μπόρεσα να βρω την απόφαση αφού τα κανόνισαν μεταξύ τους τα δύο μεγάλα κόμματα με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, θα έπρεπε προσωπικά να είχα κάνει αγωγή για να δικαιωθώ. Δηλαδή θα έπρεπε να είχα δώσει μερικά χιλιάρικα σε δικηγόρο για μία φαινομενικά χαμένη υπόθεση που κατάφεραν οι εργαζόμενοι και δίκαια να ανατρέψουν.

Το ίδιο είχε συμβεί και με την ΕΡΤ, όπου προσέλαβαν τους 3000 περίπου μόνιμους και στην κυριολεξία μας έφαγαν αμοιβές 2 ετών για τις οποίες μας είχε διαβεβαιώσει ακόμα και το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού, πραγματικά αξιολύπητοι.

Τα ζούμε κάθε μέρα βέβαια, βλέπουμε τις αδικίες, αλλά πώς μπορεί να αντιδράσει ο απλός πολίτης; καταπίνω τις επικρίσεις ότι είμαι ζητιάνος που ζητάω το 1 ευρώ και συνεχίζω κάνοντας συμφωνίες μόνο με τον εαυτό μου,όλοι δυστυχώς είναι δαγκωμένοι από τον βρυκόλακα, όπως στην Νύχτα Βρυκολάκων

Εγώ δεν θα σας βάλω Καζαντζίδη, αν και μ' αρέσει, προτιμώ αυτό.

Κώστας Ζουγρής