Σε μία δύο περιπτώσεις στο εξωτερικό που τόλμησαν να κάνουν συναυλίες κόλλησαν τον κορονοϊό εκατοντάδες άτομα, εδώ στην χώρα της παράνοιας συνέχεια γίνονται συναυλίες σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Τηρούν λέει τα μέτρα ασφαλείας, ναι όπως στα ΜΜΜ όπου στις ώρες αιχμής είναι ο ένας πάνω στον άλλον, έχετε μπει σε τρένο ή λεωφορείο γύρω στις 4 με 5 το απόγευμα.

Και το αστείο είναι ότι όλοι αυτοί που κάνουν συναυλίες δεν είναι νέοι καλλιτέχνες που παρουσιάζουν τα νέα τραγούδια τους, είναι οι καθιερωμένοι που κάθε καλοκαίρι μονοπωλούν τις συναυλίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξίζουν.

Αλλά πού είναι η νέα μουσική, έχουμε βαρεθεί να ακούμε αφιερώματα στο παρελθόν, τι θα κάνουν σε 10 χρόνια, ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν νομίζω οι σημερινοί νέοι να νοιάζονται ιδιαίτερα για την Ελληνική μουσική του '60 ή '70.

Όλα γίνονται για τα λεφτά που μπαίνουν πάντα σε συγκεκριμένες τσέπες, δεν υπάρχει υποστήριξη στους νέους, αλλά στην ουσία και νέα μουσική που να προβάλλεται στα μέσα.

Όπως συμβαίνει και με τις ΜΚΟ στην Λέσβο, κυβέρνηση και αντιπολίτευση χαϊδεύουν τους καλλιτέχνες για δικό τους λόγο, ναι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στον κλάδο, είναι όμως ο μόνος που έχει πρόβλημα;

Έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλοί νέοι ταλαντούχοι τραγουδιστές και συνθέτες, ειδικά στην επαρχία, αλλά δεν έχουν τον τρόπο να προβάλλουν την μουσική τους, μερικοί από αυτούς θα πάνε στις τηλεοπτικές εκπομπές, ε και τι έγινε, οι εταιρείες αδιαφορούν, το υπουργείο πολιτισμού το ίδιο, ασχολείται με αστέρια που αρέσουν σε συγκεκριμένο κοινό, ποιο είναι το μέλλον τους;

Κώστας Ζουγρής