Ο αρχικός τίτλος ήτανε Ήθελα να `ξερα δεν ντρέπεσαι, ναι ντρέπομαι, δείτε γιατί, αλλά δεν προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Πραγματικά νιώθω τύψεις σαν πολίτης αυτής της χώρας που ενώ έχω την δυνατότητα να εκφράσω δημόσια την άποψη μου για πολλά πράγματα με τα οποία διαφωνώ, δεν το κάνω γιατί φοβάμαι.
Δεν υπάρχουν απειλές εναντίον μου, αλλά βλέπω ότι για οποιοδήποτε θέμα, ακόμα και το πιο απλό, ας πούμε αν είναι καλή η τάδε τραγουδίστρια, κάποιοι θα θελήσουν να μου κάνουν ένα μικρό έστω κακό, άσε για τα πιο σοβαρά και δεν μιλάω βέβαια για άτομα, αλλά για κοινωνικές ομάδες και στην Ελλάδα όσοι είναι παρέα, περισσότεροι από 5 άτομα, αποτελούν κοινωνική ομάδα που δεν μπορείς να κάνεις παρατήρηση για κάποια από τα δικαιώματα τους χωρίς να βρεις τον μπελά σου.
Σε κάθε βήμα που κάνω στο δρόμο υπάρχει και κάτι που με κάνει να ντρέπομαι που δεν προσπαθώ, έστω και αν ξέρω ότι δεν μπορώ, να αλλάξω μερικά πράγματα στην χώρα που Βασιλιάς είναι το Τίποτα.
Μου την έχει βαρέσει, σίγουρα ναι, με την διαφορά ότι έτσι ήμουν από μικρός, δεν άλλαξα τώρα.
Ρώτησα ας πούμε ένα πρωτοετή φοιτητή το απόγευμα, είναι σωστό να κάνουν οι φοιτητές αυτήν την αξιόποινη πράξη η οποία σε όλες τις πολιτισμένες χώρες προβλέπει ισόβιο αποκλεισμό και η απάντηση του ήταν, εξαρτάται ποιος είναι το θύμα, έτσι μεγαλώνουν εδώ και χρόνια τα παιδιά μας που φοράνε μάσκες στην ψυχή τους και οι κυβερνήσεις μας δεν θέλουν να σπάσουν αυτή την σχέση που έχουν με τους πολίτες, χαζοί είναι να το κάνουν και εγώ γκρινιάζω γιατί είμαι από αυτούς που είναι στην απέξω, αν ήμουν από τους ευνοημένους δεν μπορώ να πω ότι θα έλεγα τα ίδια, γι' αυτό ντρέπομαι.
Και μην μου πείτε για την Άντζελα, βλέπετε και την Αθήνα του 1989.
Κώστας Ζουγρής΄
