Μια πονηρή ερώτηση που έχει βέβαια μια θετική πονηρή απάντηση αφού σε αρκετές περιοχές του Λονδίνου υπάρχουν Ελληνικές ταβέρνες και μαγαζιά Ελλήνων που φτιάχνουν σουβλάκια που έχουν καλή αποδοχή, όχι μόνο από Βρετανούς, αλλά από όλους όσους ζουν οι επισκέπτονται το Λονδίνο, ή άλλες μεγάλες μεγαλουπόλεις.
Αυτή η εισαγωγή χρησιμοποιήθηκε με την πρόθεση να δείξει το πόσο η κάθε χώρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί διάφορα προϊόντα που έχουν απήχηση εκτός της επικράτειας τους.
Όλοι αυτοί οι Έλληνες εξωτερικού που σερβίρουν Ελληνική κουζίνα, ξέρουν τι κάνουν, θα είχαν τις ίδιες πιθανότητες αν στηριζόντουσαν στην ξένη κουζίνα?.
https://www.youtube.com/watch?v=G0LIO138Z-A
Στην περίπτωση της μουσικής, που είναι αυτό που μας ενδιαφέρει, έχουμε μεγάλη ομάδα ελληνικών ΜΜΕ μέσω μεμονωμένων ατόμων να στηρίζουν με φανατισμό τα αγγλόφωνα Ελληνικά συγκροτήματα ή καλλιτέχνες.
Το ερώτημά μου, είναι σε ποιον απευθύνονται αυτοί οι καλλιτέχνες, στους Αγγλόφωνους?, αν ναι αυτό είναι κατά την γνώμη μου μια ατυχής επιλογή γιατί εκτός του προβλήματος της γλώσσας, υπάρχει τόσο μεγάλος ανταγωνισμός σε Αγγλία και Αμερική στον μουσικό τομέα, που θα πρέπει κάποιος καλλιτέχνης μας για να πετύχει να είναι υπερβολικά ταλαντούχος, να αποφασίσει να ζήσει μόνιμα στο εξωτερικό και πάνω απ' όλα να είναι πολύ τυχερός.
Το να τραγουδάς Αγγλικά σε Ελληνικό ακροατήριο στερεί την χώρα από ένα νέο κύμα μουσικών που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, όσον αφορά την Ελληνική μουσική και στην συνέχεια, οι ίδιοι αυτοί καλλιτέχνες θα μπορούσαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε άλλες χώρες.
Παπαθανασίου, Μούσχουρη, Ρούσσος, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, ήταν ήδη πετυχημένοι στην Ελλάδα όταν αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό, ή στην περίπτωση των συνθετών μας, τους ανακάλυψαν οι ξένοι.
Το να πάρουν οι ξένοι έναν Έλληνα αγγλόφωνο καλλιτέχνη που θα ακούσουν στο τάδε κλαμπ και θα εντυπωσιασθούν, είναι σαν να θέλουμε να πάρουν στο ΝΒΑ ένα παιδί που θα παίζει μπάσκετ σε ένα Ελληνικό γυμνάσιο.
Έχουμε την περίπτωση του νεαρού Γιάννης Αντετοκούνμπο ο οποίος όμως υπέγραψε στο ΝΒΑ μέσω Ισπανικής ομάδας και είναι μαύρος με καταγωγή από την Νιγηρία γεννημένος στην Ελλάδα.
Αυτοί που συγκρίνουν τους Έλληνες αγγλόφωνους καλλιτέχνες με γνωστούς επώνυμους ξένους, δεν τους βοηθούν ιδιαίτερα, αντίθετα τους καταδικάζουν σε μία μόνιμη στασιμότητα.
Σκεφτείτε ποιο είναι το μεγαλύτερο όνομα με Αγγλόφωνο ρεπερτόριο που εμφανίστηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια και αν η πορεία του είναι ανοδική ή καθοδική, ενώ κατά την γνώμη μου θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη Δήμητρα Γαλάνη.
Αλήθεια αν η Δήμητρα τραγουδούσε Αγγλικά τότε θα είχε αυτή τη καριέρα, επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω, πρώτα παίρνεις το πρωτάθλημα στην χώρα σου και ύστερα διεκδικείς το Ευρωπαϊκό.
Ανάμεσα στα αγγλόφωνα ονόματα που υπάρχουν στην χώρα μας υπάρχουν πολλά με ταλέντο, αλλά δυστυχώς η επιτυχία τους πολύ δύσκολα θα ξεφύγει από τον οικογενειακό και φιλικό κύκλο οπαδών, μακάρι να είμαι λάθος.
Κώστας Ζουγρής
