Κάθε εβδομάδα σχεδόν ένας καλλιτέχνης από αυτούς που μονοπωλούν το ενδιαφέρον του διαδικτύου καταφέρνει να καταρρίψει κάποιο από τα ρεκόρ αυτών που χρειάσθηκαν αρκετά χρόνια για να πετύχουν κάτι ανάλογο στο παρελθόν.

Η διαφορά είναι ότι ελάχιστοι δίνουν πια σημασία σ'αυτά τα ρεκόρ που είναι αποτέλεσμα της μεθοδολογίας που δημιουργείται το τσαρτ και όχι απαραίτητα μεγέθους επιτυχίας.

Θα έπρεπε το Billboard και οι υπόλοιποι υπεύθυνοι να οριοθετήσουν μια νέα εποχή, ας πούμε μετά το 2000 για να υπολογίζουν τα νέα ρεκόρ ή με ηλεκτρονικό τρόπο να προσαρμόσουν στο σήμερα τα τραγούδια από το παρελθόν που είχαν μεν απήχηση, αλλά οι όροι του τότε τσαρτ δεν επέτρεπαν να εμφανισθούν στο τοπ 100.

Με τους σημερινούς όρους δύσκολα θα υπήρχε τραγούδι των Beatles ή των Led Zeppelin και άλλων ονομάτων που δεν θα γινόταν έστω τοπ 40.

Άσε τις δεκάδες συμμετοχές τους σε δίσκους χωρίς την αναγραφή του ονόματος τους.

Εκτός από τα τραγούδια, ακόμα πιο άκυρο είναι το τσαρτ των άλμπουμ όπου προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν πουλούν πια. Κι όμως η Taylor Swift με τον νέο της δίσκο δείχνει ότι χωρίς φυσικό προϊόν θα πουλήσει περίπου 450.000 άλμπουμ, έναντι 150.000 του άλμπουμ του Juice Wrld ενώ οι οι συνολικές πωλήσεις τους δεν έχουν μεγάλη διαφορά. Κάποιοι αγοράζουν άλμπουμ, απλά τα μαύρα αστέρια δεν πουλάνε όσο δείχνουν τα τελικά νούμερα, γιατί συμβαίνει αυτό; ας μας το εξηγήσει το Billboard,

Κώστας Ζουγρής