Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις με ιούς, εκατομμύρια απολύσεις, συνθήκες τρομοκρατίας του κοινού από αυτούς που εκμεταλλεύονται τον πανικό και θέλουν να αυξήσουν τα κέρδη τους.

Σε μία κρίση δεν θα κερδίσει βέβαια αυτός που κυνηγάει και το 1 ευρώ, αλλά αυτός που θέλει να αυξήσει ή να διατηρήσει τα εκατοντάδες εκατομμύρια ή δις, σε παγκόσμιο επίπεδο των κερδών του.

Οι ξένες κυβερνήσεις δεν έχουν πρόβλημα προσαρμογής, αυτά είναι δεδομένα εδώ και χρόνια. Οι δικές μας συνέχεια είναι αιχμάλωτες αυτών που θέλουν να συντηρούνται μόνιμα από τους μισθωτούς.

Έλεγα σήμερα σε έναν υψηλόμισθο σχετικά υπάλληλο, ότι 4 στις 10 εταιρείες που δηλώνουν 50000 κύκλο εργασιών και έχουν 5 υπαλλήλους, δήλωσαν ότι αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους, ο φίλος μου όταν του το είπα, μου είπε 50000 το μήνα; όχι τον χρόνο του είπα, δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι από καλοσύνη λειτουργούν τις εταιρείες τους για να μην αυξηθεί η ανεργία και βγάζουν λιγότερα από το προσωπικό τους.

Αλλά ας επανέλθουμε στα μεγάλα ψάρια που θέλουν να αυξάνουν συνέχεια τα κέρδη τους. Αυτή απληστία, του χρόνου, μετά τις Αμερικάνικες εκλογές θα φτάσει ενδεχομένως στην κορύφωση και θα έχουμε κοινωνικές εκρήξεις σε χώρες όπως η Βρετανία, η Γερμανία που η μείωση της κατανάλωσης θα βάλει τέλος στα υπερκέρδη της και ενδεχομένως στην Αμερική, ανάλογα το πώς θα εξελιχθούν οι εκλογές και με τι διαφορά θα υπάρξει ο νικητής.

Στην Ελλάδα, είναι πραγματικά θαύμα το πώς ελέγχετε σε γενικές γραμμές η πανδημία, αλλά θα ήθελα πραγματικά να ήξερα τον αριθμό των νεκρών στο δεύτερο τρίμηνο του 2019 και του 2020 για να μου φύγουν μερικές αμφιβολίες.

Κώστας Ζουγρής