Erasure, Λες και ήταν χθες, επιστροφή στο ίδιο ύφος

Erasure, Λες και ήταν χθες, επιστροφή στο ίδιο ύφος

Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη

Ο Γιάννης στην εκπομπή της 10ης Ιουνίου:

https://webradio.ert.gr/proto-programma/10ion2020-apo-tis-4-stis-5/

παρουσίασε το καινούργιο τραγούδι του βρετανικού ντουέτου που έχει ξεπεράσει τα 30 χρόνια καριέρας, 34 την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η αλήθεια είναι ότι το υπερβολικά φανταχτερό πακέτο τους δεν είναι από τις αρχικές προτιμήσεις μου στη σύνθι ποπ. Η σκοτεινότερη άλλωστε πλευρά των Depeche Mode ήταν πιο ελκυστική αλλά και ακόμη και περίπου στο ίδιο γήπεδο με τους Clark/Bell, οι Neil Tennant/Chris Lowe έχουν να επιδείξουν ομορφότερα ηχητικά γκολ κατά τη γνώμη μου και σίγουρα πληρέστερα άλμπουμ, βλέπε Behaviour.

Σε κάθε περίπτωση όμως εκείνο το «χαράς ευαγγέλια» που χρησιμοποιήθηκε στην εισαγωγή του Hey Now (I Think I Got A Feeling) με προκαλούσε να ξανά ακουμπήσω στη δισκογραφία τους, ίσως με μεγαλύτερη προσοχή απ’ ότι στο παρελθόν.

Μάστορες στα τρίλεπτα ποπ τραγούδια η δυάδα κάτω από το προσωπικό μου μικροσκόπιο μου χάρισε παραπάνω από ότι περίμενα σε όμορφες στιγμές. O Vince, έστω και με τις εμμονές του στην επιλογή συνθεσάιζερ που μπορεί να τον περιορίζουν δημιουργικά, κατά καιρούς έχει δώσει μέσα από το όχημα του μακροβιότερου γκρουπ του στιγμές μουσικής ποπ τελειότητας.

Έχει βέβαια την τύχη να συνεργάζεται αριστοτεχνικά με μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της ποπ των τελευταίων δεκαετιών. Ο Andy παρόλα τα προβλήματα με τα ναρκωτικά και την επιβάρυνση της υγείας του λόγο του ιού του Aids, έχει να επιδείξει μια αξιοζήλευτη συνέπεια σε αυτό που υπηρετεί.

Oh L’ Amour (LP: Wonderland - 1985)

Στην παραγωγή του δίσκου ο Mark Ellis aka Flood. Θα συνεργαστούν άλλες δύο φορές έως σήμερα με τον βραβευμένο με γκράμμι παραγωγό.

If I Could (Orchestral) (LP: The Two Ring Circus - 1987)

Ship of Fools (LP: The Innocents - 1988)

Από το πιο εμπορικό τους άλμπουμ έως σήμερα, κάτι που δύσκολα θ’ αλλάξει. Εν μέσω της παντοδυναμίας του MTV, που έβαλε και αυτό το χεράκι του. Στην καρέκλα του παραγωγού ένας αμερικάνος που διέπρεψε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Stephen Hague.

Blue Savannah (LP: Wild - 1989)

Τραγούδι πεμπτουσία της συνεισφοράς τους στην ποπ κουλτούρα

Always (LP: I Say I Say I Say - 1994)

Rock Me Gently (LP: Erasure – 1995)

Ένα από τα διαμάντια της δισκογραφίας τους, από το άλμπουμ που μαζί με το Chorus του 1991 είναι αυτά με την πιο ξεχωριστή θέση στις καρδιές του γκρουπ για την πρώτη εικοσαετία τους. Όσο για το κομμάτι, πως θα χαρακτήριζες ένα 10λεπτο άμπιεντ μαραθώνιο, όπου συνυπάρχουν γκόσπελ χορωδίες από την London Community Gospel Choir, βλέπε και άκου την Madonna στην συγκλονιστική εκτέλεση του Music και του Like A Prayer στο Live 8 , το κοντράστ της Diamanda Galás και το πιασάρικο ρεφραίν ενός ποπ γκρουπ; Μήπως στιγμή μεγαλείου;

Alien (LP: Loveboat – 2000)

Από την ίσως πιο αδικημένη δουλειά τους.

Just When I Thought It Was Ending (LP: Tomorrow's World – 2011)

Smoke and Mirrors (Atatika Remix) (LP: The Violet Flame Remixed - 2014)

Gaudete (Rejoice) (LP: Snow Globe – 2013)

Από τα «άγνωστα» χριστουγεννιάτικα τραγούδια, από τον 16 αιώνα, στο θεματικό για την περίοδο δίσκο τους. Το είχαν πει οι φολκ Steeleye Span με επιτυχία στην χώρα τους έστω και acapella, το 1972. Ποιοι είναι οι εν λόγω κύριοι; Μάλλον σε αυτό το site η ερώτηση περιττεύει αλλά για τους νεότερους,

https://www.apotis4stis5.com/ellhnika/79-themata/25873-six-degrees-of-music-seperation-1,

και

https://www.apotis4stis5.com/lists-f/20391-apotis4stis5-1975

Και μια πιο εκτεταμένη «ματιά» στη δισκογραφία τους με τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα εδώ:

και για όσους προτιμούν την πλατφόρμα του Spotify: