Από τον Γιάννη Πετρίδη
Εδώ και αρκετό καιρό πληθαίνουν οι καλλιτέχνες που αναφέρονται στον Elliott Smith σαν πηγή επιρροής τους με πιο πρόσφατο τον γιο τού Paul Simon,Harper. Έχουν περάσει 18 χρόνια από τον παράξενο για πολλούς θάνατό του, αφού αρχικά αναφέρθηκε σαν αιτία η αυτοκτονία και οι πληγές που προκάλεσε μόνος του στο στήθος του με μαχαίρι, αλλά στη συνέχεια η αστυνομία έκανε έρευνες για πιθανή ανθρωποκτονία, χωρίς όμως να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.
Ο Smith στα 34 του χρόνια είχε ηχογραφήσει πέντε άλμπουμ, τα οποία είχαν αρκετές ομοιότητες με τα τραγούδια που είχαν παρουσιάσει παλαιότερα τραγικά ονόματα που ηχογραφούσαν με ρομαντικούς προσανατολισμούς, όπως οι Nick Drake, Kurt Cobain και Jeff Buckley.
Οι βασικές επιρροές του ήταν ο Bob Dylan, οι Beatles, των οποίων είχε ηχογραφήσει το τραγούδι Because για το σάουντρακ της ταινίας American Beauty, οι Kinks, η Nico, ο Hank Williams και βέβαια ο Nick Drake. Από συγγραφείς, διάβαζε πολύ κλασική λογοτεχνία και Ντοστογέφσκι, Τ.Σ. Ελιοτ και Σάμιουελ Μπέκετ.
Για πολλούς μουσικοκριτικούς, ο Elliott Smith ήταν ο Κύριος Μιζέρια, ονομασία που απέκτησε λόγω του τραγουδιού Miss Misery που έγραψε για την ταινία Good Will Hunting, κερδίζοντας μάλιστα την υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ.
Σε μια μάλιστα απροσδόκητη για πολλούς ενέργεια, ο Smith εμφανίστηκε στη βραδιά των Όσκαρ και ερμήνευσε το τραγούδι του μπροστά σε ένα κοινό που παρακολούθησε το ίδιο βράδυ καλλιτέχνες όπως η Celine Dion, για την οποία ο Smith θα δηλώσει ότι ήταν πολύ ευγενική μαζί του, και η Trisha Yearwood.
Μια φίλη του μουσικός, η Mary Lou Lord, που είχε διατελέσει και φίλη του Cobain, είπε λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο του Smith ότι η αυτοκτονία του Kurt οδήγησε τον Elliott στην απόφαση να εγκαταλείψει το πανκ και να αφοσιωθεί στη φολκ, γράφοντας τραγούδια σε σκοτεινό ύφος για τα λυπημένα παιδιά, όπως τα αποκαλούσε.
Η Courtney Love, γυναίκα του Cobain, δήλωσε για τον θάνατο του Smith: «ήταν η καλύτερη αυτοκτονία που έχω ακούσει».
Ο Steven Paul «Elliott» Smith, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, είχε γεννηθεί στις 6 Αυγούστου 1969 στην Ομάχα της Νεμπράσκα, έναν χρόνο μετά οι γονείς του χώρισαν και ο Smith με τη μητέρα του έμειναν για λίγο στο Τέξας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα λόγω της σχέσης του με τον δεύτερο σύζυγο της μητέρας του. Ο Smith στη συνέχεια πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο Πόρτλαντ του Ορεγκον, όπου και έγινε για πρώτη φορά γνωστός ως καλλιτέχνης, παίζοντας αρχικά κιθάρα και στη συνέχεια έμαθε να παίζει πιάνο, κλαρινέτο, μπάσο, φυσαρμόνικα και ντραμς.
Οι δυσκολίες στην παιδική του ηλικία ήταν συχνά πηγή έμπνευσης για τα τραγούδια του, όπως το Someday, στους στίχους του οποίου τραγουδά «Charlie Beat You Up Week After Week And When You Grow Up You 're Going Το Be Α Freak»· το όνομα του πατριού του, που ήταν Charlie, αναφέρεται επίσης στα Flowers For Charlie και Νο Confidence Man.
Άρχισε να γράφει τραγούδια από 14 ετών όταν πήγε στο Πόρτλαντ για να ζήσει με τον πατέρα του, που ήταν ψυχίατρος· σ' αυτή την ηλικία άρχισε και τη σχέση του με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Η πρώτη του μπάντα ως επαγγελματία ήταν οι Heatmiser με τους οποίους έμεινε μαζί σχεδόν δυο χρόνια και ηχογράφησε δύο άλμπουμ, με πρώτο το Dead Air το 1993, ενώ στο σχολείο είχε παίξει με τους Stranger Than Fiction και Α Murder Of Crows.
Το 1994 κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ Roman Candle σε ανεξάρτητη εταιρεία, αλλάζοντας το μικρό του όνομα από Steve σε Elliott, σύμφωνα με διάφορες πηγές για να μη μοιάζει με το όνομα του ντράμερ των Journey που ήταν επίσης Steve Smith, ή κατά άλλους επειδή έμενε στην οδό Elliott στο Πόρτλαντ.
Με το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ, που ήταν το Elliott Smith, συνεχίζει να ηχογραφεί τραγούδια που ήταν ακόμα πιο απαισιόδοξα από αυτά που ηχογραφούσε ο Nick Drake, τραγουδοποιός που εκτιμούσε ιδιαίτερα ο Smith. Το άλμπουμ θα περιλαμβάνει αρκετά τραγούδια για την ηρωίνη, όπως τα The White Lady Loves You More και Needle In The Hay γραμμένα στο ίδιο ύφος με ανάλογες συνθέσεις των Lou Reed και Neil Young, που δείχνουν τον δρόμο που θα ακολουθούσε στη συνέχεια μέχρι τον θάνατό του. Το δεύτερο τραγούδι ακούστηκε μάλιστα σε μία σκηνή αυτοκτονίας στο φιλμ The Royal Tenenbaums το 2001.
Το 1997 κυκλοφορεί το Either/Or, ένα τρίτο άλμπουμ στο οποίο ο Smith συνεχίζει να παίζει μόνος του όλα τα όργανα, αναπαράγοντας ήχους από ποπ συγκροτήματα της δεκαετίας του '60, όπως οι Beach Boys και οι Beatles. Ο ήχος είναι σταθερά μελαγχολικός και τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα Angeles και Between The Bars που ακούστηκαν και στην ταινία Good Will Hunting, έπειτα από επιλογή του σκηνοθέτη Gus Van Sant που ήταν όπως και ο Smith κάτοικος του Πόρτλαντ.
Κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει το 1997 ότι έναν χρόνο αργότερα ο Smith θα κυκλοφορούσε ένα άλμπουμ σε μεγάλη δισκογραφική εταιρεία και ότι ο δίσκος του θα ήταν από τους πιο αναμενόμενους. Το Miss Misery όμως και η υποψηφιότητά του για τα Οσκαρ, οδήγησαν το ΧΟ, που κυκλοφόρησε το 1998, στο να γίνει το πιο εμπορικό του άλμπουμ και να πουλήσει σχεδόν 250 χιλ.
Το Figure 8, που κυκλοφόρησε το 2000, θα ήταν και ο τελευταίος του δίσκος. Ο ίδιος το χαρακτήριζε το αριστούργημά του παρομοιάζοντάς το με το Sgt. Peppers των Beatles. Οι κριτικοί το υποδέχθηκαν θετικά, αλλά το κοινό του μάλλον περίμενε κάτι καλύτερο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του θα τα περάσει εξαρτημένος από το κρακ, την ηρωίνη και το αλκοόλ, αν και διάφοροι φίλοι του δήλωσαν μετά τον θάνατό του ότι είχε καταφέρει να απεξαρτηθεί.
Στις 21 Οκτωβρίου του 2003 στις 12 το μεσημέρι και έπειτα από μία λογομαχία, η φίλη του Jennifer Chiba, που είχε κλειδωθεί στο μπάνιο του σπιτιού τους, θα ακούσει μία κραυγή από τον Smith και βγαίνοντας θα τον δει τραυματισμένο με ένα μαχαίρι δίπλα του. Πριν καταρρεύσει θα καλέσει για βοήθεια και θα πιστοποιήσει τον γραφικό του χαρακτήρα στο σημείωμα που άφησε, γράφοντας «Λυπάμαι πολύ - Σας αγαπώ, Elliott. Θεέ μου συγχώρα με».
Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, πέρα από την αυθεντικότητα του ταλέντου του, είχαν να αναφέρουν και το πηγαίο χιούμορ του, το οποίο είχαν την ευκαιρία να διαπιστώνουν συχνά όσοι παρακολουθούσαν τα σχόλια που έκανε στις συναυλίες του.
Το 2004 είχε κυκλοφορήσει το άλμπουμ From Α Basement On The Hill, στο οποίο υπήρχαν τα τραγούδια που δούλευε πριν από τον θάνατό του, αλλά δεν είχε προλάβει να ολοκληρώσει, και επίσης κυκλοφορεί ένα άλμπουμ προς τιμήν του με τη συμμετοχή ονομάτων όπως οι Beck, Rilo Kiley, Joan As Α Polish Woman, Third Eye Blind, Pete Yorn κ.ά.
