Από το πρώτο τεύχος του Ποπ & Ροκ ποτέ δεν είπαμε σε κάποιον από αυτούς που έγραφαν τα θέματα που συνήθως τους προτείναμε εγώ και ο Πετρίδης γράψε αυτό ή μη γράψεις εκείνο, ήταν όλοι ελεύθεροι να γράφουν την άποψη τους.
Στις στήλες αλληλογραφίας του περιοδικού πάντα επέλεγα όλες τις απόψεις.
Στο ραδιόφωνο, συχνά έδινα στον Γιάννη τηλέφωνα με αντίθετη γνώμη πιστεύοντας ότι όλοι πρέπει να εκφράζουν την άποψη τους.
Τώρα με το διαδίκτυο μερικοί διαδικτυακοί εισαγγελείς σχεδόν απαιτούν να μην γράφουμε γι' αυτό ή για εκείνο. Κοντά σ'αυτούς και ο Πετρίδης που ακούει άδικα αφορισμούς από αυτούς που μεγάλωσε με τις εκπομπές του, ποτέ βέβαια δεν μου έχει πει να μην γράψω για κάτι, αλλά όταν υπάρχουν αντιδράσεις, ενοχλείται, αλλά και για την Βίβλο να γράψω κάποιος θα γκρινιάξει. Αλλά και ο γιος μου ο Δημήτρης μου λέει ευγενικά, μπαμπά μην τους αγριεύεις.
Πραγματικά έχω φτάσει στα όρια μου, δεν μ'αρέσει αυτή η επέμβαση στις σκέψεις μου, το ίδιο κάνανε και οι τότε ιδιοκτήτες του Ποπ & Ροκ, με ανάγκασαν να αποχωρήσω με επακόλουθο το κλείσιμο του περιοδικού, αφού μετά από λίγους μήνες νομίζω αποχώρησε και ο Γιάννης.
Οι περισσότεροι από αυτούς που εκφράζουν αντιρρήσεις έχουν το δίκιο τους, μόνο που εμείς δεν τους υποχρεώνουμε να διαβάσουν ότι γράφουμε, δεν τους αρέσει ο Καρβέλας; το προσπερνάνε, δεν τους αρέσουν τα ζώδια; δεν τα διαβάζουν.
Όμως μου ανάβουν τα λαμπάκια όταν βλέπω στα 5 νέα τραγούδια 20 κλικ συνολικά και στον Καρβέλα 10000 και ύστερα παράπονα γιατί βάζουμε θέματα με τον Καρβέλα και την Βίσση.
ίσως είμαι τρελός.
Κώστας Ζουγρής
