Ο κόσμος μας πια είναι προσαρμοσμένος στα μέτρα των λίγων δισεκατομμυριούχων

Ο κόσμος μας πια είναι προσαρμοσμένος στα μέτρα των λίγων δισεκατομμυριούχων

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια πίστευα ότι μια συνεργασία όλων των κομμάτων θα μας βοηθούσε να βγούμε πιο εύκολα από την κρίση, όμως όλα δείχνουν ότι έκανα λάθος.

Το ίδιο πίστευαν αρκετοί και για την κρίση του χρηματιστηρίου που άρχισε το 1999, έχουν περάσει 21 χρόνια και δεν λέει να τελειώσει και αυτό γιατί η όλη κατάσταση έχει περάσει στα χέρια των ισχυρών που συνεχίζουν να κερδίζουν βρέξει-χιονίσει όπως λέμε αφού έχουν προσαρμόσει τον δείκτη στις 25 μεγάλες εταιρείες με τις οποίες κάνουν παιχνίδι και οι οποίες βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε σαν εικόνα στον δείκτη που στην πραγματικότητα για τις περισσότερες από τις 25 εταιρείες μπορεί να είναι και γύρω στις 4000 μονάδες.

Σε πολιτικό επίπεδο, όλα τα κόμματα και ειδικά τα 2 που μας κυβερνούν τα τελευταία 5 χρόνια ζουν σε ένα δικό τους κόσμο, μιλούν φαινομενικά διαφορετική γλώσσα, όμως στην ουσία είναι εντελώς ίδια, απλά για λόγους τακτικής παίρνουν αντίθετες θέσεις αφού δεν ενδιαφέρονται για την χώρα, αλλά μόνο για όσους τους ακολουθούν επίσημα, όχι για την μάζα που τους ψηφίζει.

Οι άπληστοι επιχειρηματίες επιδιώκουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα σε όλα τα επίπεδα, υγεία, ΜΜΕ, βιομηχανία, αυτή την λίγη που υπάρχει, δημόσια έργα, στην ενέργεια όπου η ΔΕΗ χαρίζει χρήματα στους ανταγωνιστές της και τα πληρώνουν οι καταναλωτές, στα πάντα.

Έχω προσπαθήσει να βρω σημείο επαφής σχεδόν με όλες τις μεγάλες εταιρείες της χώρας, στάθηκε αδύνατη η παραμικρή επαφή.

Δεν είναι ότι είμαστε μικροί και δεν μας δίνουν σημασία, ανήκουμε σε διαφορετικό κόσμο. Αυτό που με αντιπροσωπεύει είναι ο χαρακτήρας του Πολάνσκι στην Νύχτα Βρυκολάκων που συνειδητοποιεί βλέποντας στον καθρέπτη στην σκηνή του χορού, ότι όλοι είναι δαγκωμένοι από Δράκουλες και είναι βρυκόλακες, προσωπικά δεν πιστεύω ότι η χώρα θα βγει πια εύκολα από την κρίση, έχουν διαβρωθεί τα πάντα και υπάρχει τέτοια διάσταση απόψεων μεταξύ των πολιτών που δεν βλέπω φως.

Έχει δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία ανθρώπων που δεν είναι πια δεξιοί ή αριστεροί, είναι και τα δύο, με κλίση κάθε φορά όπου είναι το προσωπικό συμφέρον του καθενός.

Το τέλος θα έλθει σε μερικά χρόνια όταν η Ευρωπαϊκή ένωση θα μειώσει τις επιδοτήσεις στην χώρα μας και έτσι οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούν να τροφοδοτούν τον κάθε επιχειρηματία με πολλά εκατομμύρια για να προσλαμβάνει υπαλλήλους με σύμβαση 1 έτους και επιδότηση από το κράτος, τότε θα φύγουν και οι υπόλοιποι νέοι στο εξωτερικό και θα γίνει η Ελλάδα ένα απέραντο έρημο χωριό με ζόμπι που θα τριγυρνούν για να βρουν να φάνε. Τα έγραφε πριν από 20 χρόνια στο Capital κάποιος sparti και γελάγαμε, όμως σχεδόν όλα βγαίνουν αλήθεια.

Η φορολόγηση του πλούτου είναι ίσως ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να υπάρχει μια ισορροπία στις κοινωνίες, όχι να δίνουν τα κράτη συνέχεια διευκολύνσεις και χρήματα με απαλλαγές και επιδοτήσεις σε δισεκατομμυριούχους με το πρόσχημα της ενίσχυσης της εργασίας και μείωσης της ανεργίας.

Κώστας Ζουγρής

Ελάτε στη παρέα μας