Όλοι φαντάζομαι θα έχουμε βρεθεί κάποτε στην κατάσταση που όλα δείχνουν ότι πρέπει να αλλάξουμε πορεία, επιμένουμε σαν να επιδιώκουμε την καταστροφή μας. Μερικοί ξυπνούν λίγο πριν το τέλος, συνήθως χάρις σε μία νέα γνωριμία ή μία νέα ενασχόληση.

Εγώ είμαι στο στάδιο του ότι δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι έχω αφοσιωθεί σε ένα πράγμα που μου στερεί σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο, από τον λογικά λίγο που μένει να ζήσω.

Ακούω όμως τώρα το ραδιόφωνο και πραγματικά ρουφάω πράγματα που δεν τα ξέρω, με ευχαριστούν τόσο πολύ, όμως αυτό δεν συμβαίνει σε όλους.

Στην ουσία κυνηγάω κάτι που δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συναντήσω πια. Τα πάντα έχουν αλλάξει και δεν μιλάμε για την κοινωνική ζωή όπου η κρίση έχει αλλάξει τα πάντα, αλλά βοήθησε στο να βγουν στην επιφάνεια όλες οι αδυναμίες μας.

Νιώθω σαν τον μαθητή μιας μικρής τάξης όπου σηκώνει συνέχεια το χέρι του να πει κάτι και ποτέ δεν τον ρωτά η δασκάλα η οποία επιλέγει άλλα παιδιά και μπορεί να τον αφήσει και στην ίδια τάξη χωρίς ποτέ να του δώσει την ευκαιρία.

Ας μην σας κουράζω, για μένα και τον Πετρίδη, η μουσική έχει μεγάλη σημασία, όπως και για μερικούς από εσάς. Το ευρύ κοινό όμως έχει πια άλλα ερεθίσματα και προσεγγίζει λιγότερο την μουσική, συνήθως μόνο στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, στα reality της τηλεόρασης, άντε και σε καμιά ταβέρνα το Σ/Κ που παίζει μουσική, πρέπει να το αποδεχθώ.

Μερικά τραγούδια που δεν ήξερα και μου άρεσαν.

prayer for amerikkka Pt. 1 & 2

Soft Dance-P.E.

Slumlord-Baxter Dury

Anoushka Shankar

Κώστας Ζουγρής

Ελάτε στην παρέα μας