Σκοτώθηκε τόσο νέος, μόλις 22 ετών και πρόλαβε να κάνει τόσα πολλά για την μουσική. Δύσκολα θα βρει κανείς μουσικό που να μην τον έχει σαν πρότυπο, αρκετοί επηρεάσθηκαν από τον τρόπο που ηχογραφούσε. Από τους πιο φανατικούς φίλους της μουσικής του, ο Paul McCartney.
Κώστας Ζουγρής
Ακολουθεί κείμενο που μας έστειλε ο Savvas Morris που ζει εδώ και χρόνια στην Αμερική, στο facebook
Όταν επισκέφτηκα τα Νορβα Τζακ στούντιος που ηχογράφησε ο Μπάντυ τα τραγούδια αυτά κάθισα μπροστά από τη κονσόλα και μου έβαλαν να ακούσω το That will be the day. Καθόμουν στην ίδια καρέκλα που καθόταν ο Νόρμαν Πέτυ και άκουγα τον ίδιο ήχο που άκουσε όταν το τραγούδησαν για πρώτη φορά.
Μπορώ να σου πω ότι ένα ηλεκτρικό ρεύμα με διαπέρασε. Στη συνέχεια με πήγαν μέσα στο στούντιο και με άφησαν μόνο μου να δω τα όργανα, να τα πιάσω, να παίξω μουσική αν ήθελα. Τα ίδια όργανα από την εποχή εκείνη.
Μετά με πήγαν στο πίσω μέρος του κτιρίου. Εκεί που τα συγκροτήματα ξεκουράζονταν και έτρωγαν. Ένα κουζινάκι απείραχτο από τη δεκαετία του 1950, 2 κρεβάτια.....εκεί κοιμήθηκε ο Μπάντυ μαζί με τους Κρίκετς, ο Ρόι Ορμπισον κλπ.....
Τότε ήρθε και ένας τυπάκος από τα διαμερίσματα δίπλα και μου είπε ότι ήταν από ένα φωνητικό γκρουπ της δεκαετίας του 50 τους Roses και ότι θυμάται τη μέρα που εμφανίστηκαν ο Μπάντι και οι Κρίκετς για ηχογράφηση. Είχαν έρθει από το διπλανό Lubbock, TX. Μου είπε πως οι Roses έκαναν back up φωνητικά στους Crickets.
Μου έδωσε και ένα αυτόγραφο μια φώτο από τους Roses. Εκεί λοιπόν σκέφτηκα ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο νέα κινήματα και να βγουν (ραπ, χιπ χοπ κλπ κλπ) κανένα δε θα καταφέρει να αιχμαλωτίσει την καθαρότητα και απλότητα της ζωής της δεκαετίας του 50 και του 60.
Ο κόσμος έβγαινε μέσα από τον πόλεμο και προσπαθούσε για ένα καλύτερο αύριο με μέσα το ταλέντο τους και το μυαλό τους.
Η τεχνολογία ήταν το μέσο για να μεταφέρει τον Μπαντυ από το Lubbock, TX to Clovis, NM και να καταγράψει το πάθος του για τη μουσική σε ένα κομμάτι πλαστικό. Δεν ήταν ο βασικός και μόνιμος μέτοχος της κάθε προσπάθειας του καλλιτέχνη να βγάλει χρήματα.
Όταν καταφέρουμε να αποσυνδέσουμε την τεχνολογία που επιτρέπει αυτό που κάποτε θεωρούσαμε αντιδεοντολογικό δλδ το κοπιάρισμα (today we call it sampling) και κοιτάξουμε μόνο αυτό καθ’αυτό το ταλέντο του καλλιτέχνη και τη δύναμη της φωνής του από σκηνής μόνο τότε θα καταλάβουμε τη στόφα των σημερινών καλλιτεχνών και θα δούμε που πραγματικά κατατάσσονται στο πάνθεον της μουσικής.
