Δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό να ομαδοποιηθώ σε μία από τις δύο κατηγορίες και αν και clubόβιος ή μάλλον ντισκοβιος επειδή μου άρεσε το "έξω" και φυσικά οι ντισκοτέκ ήταν περισσότερες και σίγουρα πιο lifestyle με τη σημερινή έννοια άκουγα τα πάντα επιλεκτικά όμως...
Δεν μπορούσα να αρνηθώ τους Led Zeppelin ή τους Blondie ή τους Joy Division ή τη Donna Summer για κανένα λόγο και τελικά όπως αποδείχθηκε η μουσική είναι μία με καλά τραγούδια και κακά τραγούδια.
Και φυσικά έχω δει αργότερα σε επόμενες δεκαετίες ορκισμένους ροκάδες (οι οποίοι θεωρώ ότι αυτοί καλλιεργούσαν το ανάλογο κλίμα) να χτυπιούνται μέχρι τελικής πτώσεως με James Brown, ο οποίος κάποια στιγμή απενοχοποιήθηκε, πήρε τη θέση που του άξιζε, θεωρείται cult και πείτε μου υπάρχει περίπτωση να αντισταθείς στον ήχο του "sex machine" που ήταν κι ο εθνικός ύμνος των καρεκλάδων;
Γιώργος Παπαδόπουλος
