Η εξέλιξη στην εποχή μας είναι πλέον χείμαρρος, ο μουσικός κόσμος ενός 12χρονου
Οι πρώτες επιρροές είναι πάντα μέσα από το σπίτι ... από εκεί αρχίζει το μουσικό ταξίδι και όταν στο σπίτι η μουσική είναι σχεδόν σε 24ωρη βάση... δεν μπορεί το "μικρόβιο" κάνει δουλειά ... Στη συνέχεια αρχίζουν οι εξωοικογενειακές επιρροές που συνήθως είναι καταλυτικές ... Έχω ένα γιο 12 χρονών ... στην προσχολική ηλικία επέλεξε τις δικές μου επιρροές ξένη μουσική, κλασσική μουσική, jazz. Είδωλό του στα 4-5 η Rihanna, σιχάθηκα το Love the way you live (part 2 μόνο με Rihanna) και το Diamonds έλιωσαν όπως και το Empire state of mind part II μόνο με Alicia Keys το οποίο ακούμε ακόμα και σήμερα.
Στο Δημοτικό "κόλλησε" με την κλασσική μουσική και τις όπερες (μας πέθανε και έτσι του πήρα τάμπλετ με ακουστικά) , από την άλλη μας έφερνε κάτι Taylor Swift, Maroon 5 κλπ με τη rock των 70's ήταν πολύ επιφυλακτικός κάθε φορά που προσπαθούσα...
Στην Ε' Δημοτικού έρχεται η " εμπνευσμένη" δασκάλα και δύο χρόνια τώρα τους βάζει και τους αναλύει videoclips με Pink Floyd (Another brick in the wall, Goodbye blue sky), Queen (Bohemian Rhapsody, We will rock you), Rolling Stones, John Lennon, μέχρι και να γράψουν με δυο λόγια τι αισθάνονται ακούγοντας το Kashmir των Led Zeppelin (κουφό...), και φυσικά Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Μαρκόπουλο, Ρεμπούτσικα κλπ στις δε εορταστικές παραστάσεις του σχολείου η απίστευτη δασκάλα πάντα με επιλεγμένη μουσική υπόκρουση πχ το Cold song με Klaus Nomi από την όπερα του Purcell στις 17 Νοέμβρη, στη δε 25η Μαρτίου σπάνια στην κυριολεξία άγνωστα νανουρίσματα και μοιρολόγια από την παραδοσιακή μας μουσική.
Επίσης πολλές επιρροές έχει δεχθεί και από τραγούδια που ακούγονται στις διαφημίσεις της τηλεόρασης όπως Τσιτσάνη κλπ.
Προς τι η πολυλογία μου ... απλά ενθουσιάζομαι που με τα ερεθίσματα που έχει πάρει μέχρι τώρα και με τη δυνατότητα που έχει να το ψάξει στο ίντερνετ είναι μόλις 12 και ήδη ξέρει πολύ περισσότερα μουσικά πράγματα που ήξερα στα 20 μου. Έχει μάθει να εκτιμάει την καλή μουσική σε κάθε είδος χωρίς βέβαια να έχει χάσει την παιδικότητα του ... όπως όταν τον άκουσα μία φορά να τραγουδάει τα "ξημερώματα" και παρά λίγο να πάθω εγκεφαλικό ....
Τελικά φίλοι μου αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι ότι η εξέλιξη στην εποχή μας είναι πλέον χείμαρρος, οι πληροφορίες και τα ερεθίσματα άπειρα και από παντού, νοσταλγώ τις εποχές που περιμέναμε με αγωνία το Γιάννη στις 16:00 για να ακούσουμε πρώτοι, για να μάθουμε, για να επιλέξουμε...όμως το μέλλον είναι εδώ και θα το σεβαστώ, όπως και η μάνα μου άκουγε το Rebel without a pause ή το Immigrant song και μου έλεγε "αν και θορυβώδες ... όταν το ξανακούσεις φαίνεται ενδιαφέρον ".
Gogo P
