Ολοι πια γνωριζουμε οτι η Κασσιανη (8ος αιωνας μΧ.) οχι μονο δεν ηταν η εν πολλαις αμαρτιαις περιπεσουσα κλπ,αλλα η συνθετις του Υμνου.Επιτρεψτε μου μια πασχαλιατικη αναμνηση:
Ηταν Μεγαλη Τριτη του 1988.Αναγκαστικα εμενα με την μητερα μου,λογω της σχετικα προσφατης απωλειας του πατερα μου.
Ηταν η εποχη,που ο Διονυσης Σαββοπουλος,εμπλεως νεοορθοδοξιας,διατηρουσε στην ΕΡΤ την εκπομπη ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.Σχετικα νωρις ακομη για εξοδο (7 μ.μ) εκατσα να την ακουσω.Και νασου ο Νιονιος στο πνευμα των ημερων,εξαπολυει ενα υμνο για την αγιοσυνη του Πασχα κ.α.,ομολογουμενως βαρετα.Λογω της ημερας,προαναγγελλει οτι ειναι αφιερωμενη η εκπομπη στο Τροπαριο της Κασσιανης,το οποιο θα τραγουδησει μια μεγαλη κυρια.Ανακαθησα,περιμενοντας την......μεγαλη κυρια και εψαχνα (αμηχανα,ομολογω) τι ειχε σκαρφιστει ο μπαγασας.
Και ξαφνικα αναγγελλει την Πιτσα Παπαδοπουλου,ντυμενη στα καταμαυρα,η οποια δεν τραγουδησε απλως,εκανε μαθηματα Οπερας.Με καθηλωσε εντελως.Λιγο το παραταιρο της υποθεσης,πολυ περισσοτερο η φωναρα και η εκφραστικοτητα της Κυριας,με εκαναν να μην θελω να τελειωσει.Απορουσα με τον εαυτο μου για την προσηλωση μου.
Ενα θλιμμενο Πασχα με τις εκληξεις του.