Σας αφιερώνω το μονόλογο του Ego από το Ratatouille που υπερθεματίζει το πόσο εύκολο είναι να κάνεις αρνητική κριτική αφού δεν έχεις να χάσεις ουσιαστικά τίποτα, αντίθετα ο δεχόμενος την κριτική ταλαντούχος ή μη έχει αφιερώσει πολύτιμο χρόνο, κάνει μια κατάθεση ψυχής είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, οπότε όπως κι εμείς θέλουμε να μας σέβονται έτσι κι εμείς πρέπει να σεβόμαστε το επίτευγμα τους.
Το να χαρακτηρίσεις κάποιον ή κάτι ως "χειρότερο" είναι κρίμα μπορείς να πεις "δεν μου άρεσε", "δεν με κάλυψε" που εμπεριέχει την προσωπική άποψη και είναι σαφώς αποδεκτό. Οι συνομωσιολογίες - αγαπημένο ελληνικό σπορ- δεν δικαιολογούν τα πάντα γιατί θα πρέπει να δεχθούμε ότι πάντα είναι εκεί και καθορίζουν αλλιώς δεν μπορεί να δικαιολογούν μεμονωμένες περιπτώσεις που "μας βολεύουν" .
Όσον αφορά τη γκάμα ερμηνείας ενός ηθοποιού η ιστορία έχει αποδείξει ότι μεγάλα ονόματα της ηθοποιίας διακρίνονταν σε συγκεκριμένους ρόλους ή είχαν τον ίδιο τρόπο ερμηνείας γενικότερα, τα φαινόμενα Meryl Streep ή Daniel Day Lewis είναι σπάνια στους πρώτους ρόλους ερμηνείας. Η ιστορία λοιπόν καταχώρησε στη Gwyneth και στο Rami ένα oscar Α' ρόλου ...
Η καταχώρηση πέρασε στην ιστορία ...Τέλος.
Gogo P.
