Όταν έχεις μεγάλο χρονικό διάστημα να δεις κάποιον, είναι σαν να είναι συνέχεια δίπλα σου, οι αναμνήσεις με ότι σε συνδέει μαζί του δεν είναι εύκολο να ξεφύγουν από την μνήμη σου.
Ο θάνατος της Μαριάννας μου θύμισε ένα από τα πολλά κομμάτια που συνδέουν μία-μία τις ημέρες της ζωής μας σαν ένα παιδικό παζλ που είναι παραμελημένο σε ένα παιδικό δωμάτιο ή μία αποθήκη.
Ένα μεγάλο κομμάτι από τις αναμνήσεις που αφορούν την Μαριάννα, είναι η περίοδος πριν, κατά την διάρκεια και λίγο μετά τον διαγωνισμό του 1977.
Περνώντας τις μέρες μας κάθε μέρα μαζί με καλλιτέχνες που ανήκαν στην εταιρεία που δουλεύαμε, αν και εμείς είχαμε σαν ασχολία το ξένο ρεπερτόριο, πάντα είχαμε δίπλα μας την Μαριάννα, τον Πασχάλη, την Μπέσσυ, τον Ρόμπερτ και πολλούς άλλους.
Οι διασκευές της Μαριάννας σε τραγούδια όπως τα Je suis Malade του Serge Lama που και το Viens Viens της Marie Laforet είχαν να κάνουν με την κοινή αγάπη μας για το Γαλλικό τραγούδι της εποχής.
Η διασκευή του Robert στο Time In A Bottle με τίτλο Θα Ζήσει ήταν κι αυτή αποτέλεσμα της συνεχούς ακρόασης τραγουδιών στο μικρό μας γραφείο.
Αρκετές ήταν και οι διασκευές του Πασχάλη, όπως και της Μπέσσυς που πάντα έψαχνε να βρει το τραγούδι που θα της χάριζε την μεγάλη επιτυχία.
Μετά την Eurovision οι διασκευές πέρασαν στα χέρια των ξένων αφού το Μάθημα Σολφέζ έγινε σχετική επιτυχία σε αρκετές χώρες, και βοήθησε σημαντικά τον Γιώργο Χατζηνάσιο να συνεργασθεί με γνωστούς ξένους τραγουδιστές όπως η Milva και να φτάσει στις πρώτες θέσεις των τσαρτς χωρών όπως η Γερμανία.
Η απώλεια της όμορφης παρουσίας της Μαριάννας στην ζωή μας δεν σβήνει τις αναμνήσεις μας, αντίθετα θα την θυμόμαστε πάντα με αγάπη μέχρι να συνεργασθούμε ξανά ψάχνοντας τραγούδια που θα της ταιριάζουν
Κώστας Ζουγρής
