Καθόμαστε, που λέτε, οι τέσσερις σε ένα από τα τραπέζια στο "υπερώον" μεγάλου σουπερ-μάρκετ, στην καρδιά του Πασαλιμανιού.
Με μόλις ένα ευρώ για τον "εσπρέσο", έχεις θέα "πιάτο" τον Σαρωνικό και δεν πληρώνεις τον καφέ "αεροπορικό", όπως σε κάτι λερά στενά, με θέα τα πλυμένα εσώρουχα της υπερηλίκου κυρίας στο απέναντι μπαλκόνι...
Η συζήτησή μας για το εφετινό πρόγραμμα της "Λυρικής", της οποίας τα έξοδα στο "Ίδρυμα Νιάρχου " είναι τεράστια και οι παραγωγές της εμφανώς λιγότερες από εκείνες που βλέπαμε στο "πτωχό πλην προσιτό" θέατρο "Ολύμπια" στο κέντρο των Αθηνών.
Δεν λέω, ωραιότατο το Ίδρυμα (πολύ τσιμέντο και σίδερο για τα ελληνικά δεδομένα και με την "πλάτη" στην θάλασσα) αλλά έτσι και αποφασίσεις να πας χωρίς αυτοκίνητο, θα σου βγει "ξυνή" η όπερα ή το χορόδραμα...
Ενώ στο "Ολύμπια", που είχε ίσως μικρότερη και ολιγοτέρων δυνατοτήτων σκηνή, αλλά καλή έως πολύ καλή ακουστική και-το κυριότερο- εύκολη πρόσβαση με την συγκοινωνία, το μετρό, το τραμ, το ταξί, αλλά και εύκολο παρκάρισμα στα πέριξ εάν έπαιρνες το αυτοκίνητό σου, όλα ήταν πολύ πιο απλά και στις σωστές τους διαστάσεις...
Κι εκεί που συζητάμε για τον Ρήγο και την δική του "Λίμνη των κύκνων", όπου έχει αλλάξει και τον μύθο, καθώς ο μαύρος κύκνος συναντά τον λευκό, τους κάνω νόημα να στρέψουν την κεφαλή δεξιά.
Μην σας φανεί παράξενο, αλλά είδαμε μια ωραιότατη γυναίκα, ψηλή και με εξαίρετες αναλογίες, να φορά ολόσωμο φόρεμα! Είχαμε-όλοι ανεξαιρέτως- να δούμε πολύ καιρό γυναίκα μα φουστάνι!
-Ναι, βρε παιδί μου, επί τέλους, μια γυναίκα ντυμένη κανονικά. Βλέπεις, τίς γυναίκες τις ντύνουν κάποιοι άνδρες , οι οποίοι μάλλον τις μισούν και δεν θέλουν να τις κάνουν να αρέσουν στους ομοφύλους τους ! λέει ο συνωμοσιολόγος του κουαρτέτου.
Τον αφήνουμε να λέει και "χαζεύουμε" την γυναίκα με το φουστάνι.
Ένα πράσινο πλεκτό, που φτάνει μέχρι λίγο κάτω από το γόνατο και αφήνει να διαγραφεί ο πλούτος των χαρισμάτων. που της έδωσε χωρίς φειδώ ο Θεός.
-Κατάλαβες τί γίνεται σήμερα με τις γυναίκες; Τις ντύνουν τόσο άσχημα, τόσο άγαρμπα, που δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι θήλυ ή κάτι άλλο αν δεν την δεις από κοντά! Άσε που δεν έχουν πλέον μέση, καθώς δεν σφίγγουν ζώνη αλλά φορούν αυτά τα "κοντοκάβαλα" πανταλόνια, που αφήνουν ελεύθερα τα "ψωμάκια" να αναπτυχθούν! λέει ο δεύτερος και μάλλον έχει δίκιο, καθώς -ναι- οι γυναίκες δεν έχουν πλέον "μέση δαχτυλίδι"...
-Παρατηρώ καμιά φορά τις γυναίκες στο μετρό και δεν έχω δει μια με φουστάνι,. Κάτι πανταλόνια φαρδιά, κάτι φόρμες, κάτι κολάν, αλλά φουστάνι ή ταγιέρ έχω να δω χρόνια! παραπο9νιέται ο τρίτος.
Και ενώ η συζήτηση πάει να ανάψει, πέφτει ξαφνικά σιγή ασυρμάτου και τα βλέμματά μας στρέφονται προς την κυρία με το πράσινο πλεκτό, η οποία έχει πάρει τον καφέ της, έχει αντιληφθεί ότι "την συζητούμε" και περνά μπροστά μας αγέρωχη και λικνιζόμενη...
Από την σελίδα του
Δημήτρης Καπράνος
