Από τον Κώστα Ζουγρή
Τα περιθώρια στενεύουν, η ζωή είναι μικρή και οι πράξεις του καθενός μας είναι αυτές που αφήνουν το στίγμα του σ'αυτόν τον πλανήτη που σε μερικές δεκάδες χρόνια είναι πιθανό να γίνει σαν κι αυτά που βλέπουμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Χθες το βράδυ, ένας δημοσιογράφος παρενέβη σε ένα από τα θέματα μας και έγραψε ότι χρησιμοποιούμε παραπλανητικούς τίτλους για να προκαλέσουμε κλικ.
Αν και αμφισβητώ το ότι οι τίτλοι μας είναι παραπλανητικοί, τα παραδοσιακά έντυπα χρησιμοποιούν τους σωστούς τίτλους;
Όταν γράφουν πχ δείτε με πόσες μονάδες θα μπείτε στις σχολές, χωρίς να έχουν βγει τα αποτελέσματα, τι κάνουν;
Ο άλλος, φίλος αυτός, μου γράφει γιατί δεν ζητάνε οι εφημερίδες και τα site που ελέγχουν βοήθεια;
Απλούστατα γιατί όλοι, ακόμα και αυτοί που έχουν 1000 άτομα, σε αντίθεση με εμάς, παίρνουν τις διαφημίσεις τους με αρκετά χρήματα που τους επιτρέπουν να έχουν στο δυναμικό τους αρκετούς δημοσιογράφους σαν κι αυτόν που παραπονέθηκε, εμείς όμως συχνά βάζουμε από την τσέπη μας για να πληρώσουμε τα έξοδα μας.
Εμείς παρακαλάμε για 1 ευρώ την στιγμή που άλλοι παίρνουν με διάφορους τρόπους αρκετά χρήματα.
Δηλαδή Ζουγρή, θες και εσύ να τα πάρεις για να μην μιλάς;
Προσπαθώ να βρω τρόπο να επιβιώσουμε, ζητάω βοήθεια από αυτούς που ξέρουν ίσως να εκτιμούν αυτό που κάνουμε, αν δεν μας πιστεύουν, δεν υποχρεώνουμε κανέναν να μας παρακολουθεί, πόσο μάλλον το να βοηθήσει.
Είναι 100-200 άτομα, οργανωμένα που όταν ένας από αυτούς πάει κόντρα σε κάτι, τσουπ, αμέσως παρεμβαίνουν και οι άλλοι της παρέας, είτε γράφουν για μακαρονάδα είτε για τον Morrissey και βροχή τα Like στην εξυπνάδα.
Δεν θέλουμε να μας κάνετε like σε κάτι που δεν σας αρέσει, δεν θέλουμε βοήθεια από κάποιον που δεν μας πιστεύει.
Δεν μας αγαπάς; δικαίωμα σου, το διαδίκτυο έχει εκατομμύρια σελίδες ο καθένας μπορεί να βρει αυτό που του ταιριάζει.
